Mehmet Kılınç: “Ben çok ibadet yapmak istiyorum, ama yapamıyorum. Az da olsa devamlı olan makbuldür biliyorum. Ama bu bana çok basit geliyor, ama hangi ameli işlesem noksanlıkla dolu: mesela namazdan sonra tespih çok az çekiyorum. Ama bu bile ağır geliyor, bir ara 12 rekât her gün teheccüt, 12 rekat kuşluk, 6 rekat evvabin, bir çok zikir okuyordum, ama artık hiç birini yapamıyorum. Nasıl hareket edeyim?”
Aklımızı Karıştırmayalım
Namaz ve sair ibadetler konusunda aklımızı çok karıştırmamıza lüzum yok! Nasıl emredildi ise öyle yapmaya çalışacağız. Emredilenler bize yeter! Onları azımsamak şeytandan olabilir. Çok görmek de şeytandan olabilir. Şeytan türlü manevralarla bizi namazdan soğutmaya çabalıyor olabilir.
İslâmiyet’te zorluk yoktur. Cenab-ı Hak, “Allah insanı ancak gücünün yettiği ölçüde mükellef tutar.”1 Buyurur. Dînimizde teklif-i mâlâ yutak olmadığını, yani güç yetirilemeyen teklif bulunmadığını bu âyet ilan ediyor.2 Farzları ihmal etmeyelim. Sünnet namazları ise kılmaya gayret edelim. Diğer emirleri ve ahlâki vazifelerimizi de ihmal etmeyelim. Bunlar bize yeter.
Allah namazları bizim beğenimize sunmuş değildir. Biz beğensek de, beğenmesek de, az görsek de, çok görsek de ibadetler bunlardır. Bir elin parmaklarıyla sayabileceğimiz namazlarımız vardır. Sonsuz sınırsız nimetlerine karşılık… İbadetlerin bu az yapısı bizim bir ömür boyu karşılaşacağımız hayat halleri, bizim güç yetirip yetiremeyeceğimiz, Allah’ın keremi, lütfu, rahmeti, affı gibi çok unsur dikkate alındığında gayet hikmetle emredilmiştir.
Resulullah’a (asm), Necid ahalisinden bir bedevî gelerek Allah’ın emirlerini sormuştu. Resulullah beş vakit namazı tebliğ ettiğinde, adam: “Beş vakit namaz kılarım! Ne az yaparım, ne çok!” dedi. Resulullah (asm) ramazan orucunu tebliğ ettiğinde, adam: “Ramazanda bir ay oruç tutarım. Ne az tutarım, ne çok!” dedi. Resulullah (asm) zekâtı tebliğ ettiğinde, adam: “Zekâtı veririm. Ne az veririm, ne çok!” dedi. Resulullah da (asm): “Dediklerini yaparsa Cennet’e girer!”3 Buyurdu.
Mesele Allah’ın emirlerini olduğu gibi algılamak, teslim olmak ve kabul etmektir.
İbadette İtidal
Enes (ra) anlatmıştır: Üç kişilik bir gurup Peygamber Efendimiz’in (asm) ibâdetinden sordular. Kendilerine anlatılınca, azımsayarak şöyle dediler: “Peygamberin (asm) yüce mevkiinden kendimize bakacak olursak biz neredeyiz? Onun geçmiş ve gelecek günahları bile bağışlanmıştır.” Onlardan birisi:
“Ben geceleri hep namaz kılacağım ve hiç uyumayacağım.” Diğeri: “Ben bayram günlerinden başka tüm seneyi oruçlu geçireceğim ve hiç ara vermeyeceğim.” Öbürü de: “Ben kadınlardan ayrı duracağım, hiç evlenmeyeceğim.” Dedi.
Resûlullah (asm) gelince bunlara: “Şöyle şöyle konuşanlar sizler misiniz? Haberiniz olsun; ben sizin Allah’tan en çok korkanınızım. Fakat ben bazen oruç tutar, bazen ara veririm. Geceleri namaz da kılarım, istirahat için uyurum da. Benim sünnetim budur. Kim benim sünnetimden yüz çevirirse benden değildir.”4
Bunlardan oruç tutmaya karar veren kimseye Peygamberimiz (asm) ayda üç gün oruç tutmayı tavsiye etti. Adam daha fazlasını istedi. Peygamber Efendimiz (asm) ona Dâvud (as) orucunu, yani birer gün arayla oruç tutmayı tavsiye etti. Ve en kâmil orucun Dâvud (as) orucu olduğunu söyledi. Adam daha fazlasını istedi. Resûl-i Ekrem Efendimiz (asm) razı olmadı. Adam nihâyet Dâvûd (as) orucuna razı oldu.
Fakat yaşlandığı günler geldiğinde bu adam pişman oldu ve, “Keşke, Resulullah’ın (sav) tavsiye ettiği, ayda üç günlük orucu tercih etseydim! Resulullah’ın (sav) ruhsatının kıymetini yaşlanınca anladım!” dedi.
Dipnotlar:
1- Bakara Sûresi, 286., 2- Mektubat, s.88., 3- Buhârî, İman 34; Müslim, İman 8, (11); Nesâî, Sıyâm, 1, (4, 120); Ebu Dâvud, Salât 1, (391); Muvatta, Kasru’s-Salât fi’s-Sefer 94, (1, 175)., 4- Nevevî, R. Sâlihîn, 143.