Zira, bunlar basit bir mesele değildir. Ve Rabbimizin de kesin emridir (mealen): “Ey inananlar! Yakıtı insanlar ve taşlar olan ateşten kendinizi ve ailenizi koruyun!” (Tahrim Sûresi, 6) 

Unutmayalım problemsiz ve sıkıntısız bir dünya yoktur! “İnsan, imtihan, hizmet ve faaliyet” olan yerde sıkıntı ve problemler kaçınılmazdır: Peygamberimizin (asm) Hane-i Saadetlerinde, Asr-ı Saadet’te, Aşere-i Mübeşşere (Cennetle Müjdelenen 10 Sahabi) arasında da problem yaşanmıştır.

O halde ferd, aile ve toplum olarak sık sık birçok sıkıntı ve problemle karşılaşacağız. Önemli olan bunların neresinde olduğumuz: Çıkaran, körükleyen, ilgilenmez tarafında mı, yoksa çözmeye çalışan tarafta mıyız? İşimiz elbette metanetimizi yitirmeden sebat ve hamiyetle çözmeye çalışmak. Ki, “Hamiyet (meşrû ve mukaddes işler için gösterilen gayret) ise, şiddet-i mevânia (engellerin şiddetine) karşı şiddetle metânet etmektir (dayanıklık, sağlamlık ve dayanışma göstermektir).” (Bediüzzaman, Münâzarât, s. 30)  

Farkına varmalıyız ki, “Herkesin ve bilhassa Müslümanların başına öyle bir hâdise ve öyle bir dâvâ açılmış ki, her adam; eğer Alman ve İngiliz kadar kuvveti ve serveti olsa ve aklı da varsa, o tek dâvâyı kazanmak için, bilâtereddüt sarf edecek… Herkesin-îman mukabilinde-bu zemin yüzü kadar bağlar ve kasırlar ile müzeyyen ve bâkî ve dâimî bir tarla ve mülkü kazanmak veya kaybetmek dâvâsı başına açılmış.” (Bediüzzaman, Meyve Risâlesi, s. 32-34) 

Basit problemler karşısında ümitsizliğe ve şaşkınlığa da düşmemeliyiz. Zira, Risale-i Nur’da “Her müşkül halledilir, her suale cevap verilir.” (Bediüzzaman, Tarihçe-i Hayat, s. 45) 

Bu nerede ise bir asırdır ispat edile geldi… O halde, “anlayarak ve kabul ederek” okumalı, müzakere, mütalâa etmeliyiz.  

Öyle ise, “dünya ve sonsuz hayatımızın huzur ve mutluluğu” için buna odaklanmalıyız. Risale-i Nur’u eşler ve çocuklar olarak aile boyu da, “anlayarak ve kabul ederek okumalı.”