Nasılsınız? Ben çok yorgunum. Bu konuyu yazmamdan sıkılanlar varmış aranızda aldığım duyumlara göre, ama yorgunluğumun sebebi metrobüs... Evet, bu iğrenç toplu taşıma aracını hayatımdan çıkartmak için evimden taşındım ben. Bu yüzden de artık eskisi kadar şikâyetçi değilim ne metrobüsten ne İstanbul trafiğinden. İşime okuluma her yere yürüyerek gidiyorum aylardır. Gayet süper bir şey. Lâkin İstanbul’da yaşıyoruz, trafikten ve metrobüsten ne kadar kaçabiliriz ki? Ben kaçamadım. Önceki gün bir sebepten metrobüse binmem icab etti. Bütün enerjim çekilmiş gibi bitikim arkadaşlar. Hele gidiş yolunda durağı kaçırdım, bir sonraki durakta inip ters yöne binmeye çalıştım. Tam bir ömür törpüsü. Böyle düşünen tek kişi ben değilim. İstanbul Büyükşehir Belediye (İBB) Başkanı Ekrem İmamoğlu da “İstanbul’da ulaşım maalesef hepimiz için çok zorlu bir kişilik sınavı, tam bir ömür törpüsü durumunda” şeklinde bir açıklamada bulunmuş. 

ETKİ FARKI

Bunu ben söylediğimde oluşturduğu etkiyle İBB Başkanının söylediğinde oluşturduğu etki tabi ki farklı. Ben söylediğimde Amerikan başkanı dahil herkes harekete geçer, malûm. Ama Sn. İmamoğu’nun söyledikleri ancak İstanbul Belediyeciliğinde yankı bulur gibi duruyor. Neyse şimdilik buna da şükür. En azından birileri, bir şeyler değiştirebilme yetkisine sahip birileri, bir şeylerin yanlış gittiğinin farkında. Bu da bir adımdır. Bir sonraki adım bu konuyla ilgili tedbirler almak olur inşallah. Benim aklıma gelen ilk tedbir İstanbul’da yaşayan insanların bir genel kültür + genel ahlâk + genel zerafet bilgilerinin ölçüldüğü bir sınava girmesi ve barajı geçemeyenlerin başka şehirlere göç etmek zorunda bırakılması. En basit derecede görgü kurallarına hakim olmayan birisinin bu şehirde yaşamasını onaylamıyorum. Otobüsün kapıları açıldığında üstümden atlayan ya da beni ezerek geçen insanlardan kurtulurum böylece. İstanbulla beraber rahat bir nefes alırım. 

SİLİVRİ

İstanbul nefes alır da, genç işsizler ne zaman şöyle rahat bir nefes alır bilemiyorum. Diplomalı işsizlerin sayısı git gide artıyor. Geçtiğimiz günlerde aralarına Metin Hara da katıldı. Yalnız bir farkla. Kendisinin diploması yok. Diploması olmadığı halde doktorluk yaptığı için iş yeri mühürlenmiş. Ve sıkı tutunun, müthiş bir savunma geliyor şimdi:  “Türk milletine şunu soruyorum; Sadece benim mi diplomam yok?” Metin Bey ne yapıyorsunuz? Silivri var ya buz gibidir şu an buzz! Elbette tek diplomasız siz değilsiniz, ama şöyle de bir baktığınızda yıllarını diploma almak için çalışmakla emek etmekle geçiren insanlar var ülkede. Bu insanlar olmasa da biz hizmetinize mecbur kalsak, diplomasız iş yeri de kurarsınız, devlet de kurarsınız. Ama işte mesele diploması olmayan insanların varlığı değil, diploması olan insanların varlığı. Şimdi benim burda dört yıldır üzerine eğitim gördüğüm mesleği, öğretmenliği, gelip de dört yıldır evde kısır yiyen birisi yapacaksa, ben niye okuyorum? 

Siyasetin üstünlüğü

Neyse en azından ben okuduğum okuldan mezun oluyorum. Bunu da bulamayanlar var. Meselâ eğitimine Doğa Kolejinde başlayıp İTÜ’den mezun olacak olan, ya da Şehir Üniversitesi’nde başlayıp Marmara Üniversitesi’nden mezun olacak olan binlerce öğrenci var. Tamam öğrencilik hayatım boyunca ben de çok okul değiştirdim. Ama hiç benim durduğum yerde durup okulumun değiştiği olmamıştı. İlginç bir durum ve bu ülkede siyasetin eğitimin de önüne geçtiğini gösteren çok üzücü bir hadise. Siyasetin önüne geçebilen hiçbir değerimiz kalmadığını gözler önüne seriyor... Şöyle bir düşünüyorum gerçekten de başımıza bir belâ gelmeden siyaseti bir kenara bırakıp birlik olamıyoruz. Tek millet, tek bayrak, tek ülke dendikçe bölünüp parçalanıyoruz. Bu işte bir terslik yok mu sizce de? Gerçi artık işlerin düz gitmesine ters bakar olduk. İnsan neye hayret edeceğine hayret ediyor. Hayret bir şey ya!