Peygamberimiz (asm) gibi sade bir hayat yaşamışlardır. Az yerler, az uyurlardı. Allah’tan da en çok korkan insanlardı. Fatır Sûresi 28. âyette bu vasıfları, özeliklerinden bahsedilir. İlâhî bilgi arttıkça kalbe düşen korku da artar, çoğalır. Bu korku ümitle dengelenir. İsyandan uzak dururlar. Geçmişlerini telâfi için ibadet ve teatte ileri giderler. İbadetleri önemserler. Ucubdan, yaptıkları sevabı söylemekten, gururdan uzak dururlar. Daima Allah’ın fazlını umarlar. Hayatları boyunca, sadece Cenab-ı Hakk’ın vücut nimetinin karşılığını veremezler. Bırak bütün vücudu, bir böbreğin, bir gözün, bir kulağın, bir dilin, bir kalbin, bir beynin şükrünü, karşılığını veremezler. Korkuları Allah’tan kaçmaya değil, yaklaşmaya vesile olur. Onlar yaklaştıkça, Allah da onlara yaklaşır.

Âlimler, toplumu, vatandaşları birleştiren, bir araya getiren yapı taşlarıdır. Harçlardır, birlik bağlarıdırlar. Daima ortak değerlerimizi gündeme getirirler. 

Kıble birliği, kitap ve Peygamber(asm) beraberliği gibi. Aynı Allah’a inandığımızı vurgularlar. Âlimler, insanların veya insanlığın özüdür. Hülâsasıdır, temelidir. İnsanlara daima sabır ve metaneti tavsiye ederler. Halen ve kalen, yaşayış ve sözle; insanlara edebi ve güzel ahlâkı öğretirler. Yansıtırlar. Güvenilir nasihatçılardır. Hakkı tebliğde vatandaştan ücret istemezler. Karşılığını Allah’tan beklerler. Çünki onlar ihlâs sahibidirler. Mana âleminde yaşarlar. 

Maneviyat önderidirler. Âlimler nuranî kalp ve ruh sahibidirler. Madde âleminden uzaktırlar. Siyasetleri menfaat üzerine dönmez.

Âlimler, toplumun manevî liderleridirler. Katiyen yalan söylemezler. Hediye dahi olsa, karşılıksız hiçbir şey almazlar. Ancak karşılıklı hediyeleşirler. Âlimler Kur’ân’dan beslenirler. Sünnetle hayat bulurlar. İslâm’ın ilk âlimleri ve talebeleri Ashab-ı Suffadır. Onlar gibi Peygamberimize (asm) yakın olmuşlardır. Onun halkasından ayrılmamışlardır. Âlimlere hürmet ve saygı şarttır. Peygamberimiz (asm) hadislerinde istemiştir. Onlara hürmet gösteren, Allah ve Resülüne (asm) hürmet etmiş olur. Müslümanların büyük çoğunluğu dinin aslî kaynaklarından hüküm çıkarmaya güç yetiremez. 

Bu yüzden âlimlerin hükümlerine, içtihatlarına uyarlar. Bu konuda Müslümanlara rehberlik yaparlar. Yine bu vesile ile mezhep imamları ortaya çıkmıştır. Gökteki yıldızlar gibi onlara yol göstermişlerdir.