Çok az olmakla birlikte ülkemizde de israf batağına saplanmayan idareciler vardır. Fakat ekseriyetin bu tuzağa düştüğü ve üstelik israfı ve lüks hayatı ‘tuzak’ olarak görmedikleri de biliniyor. 

Maalesef, yaşanan israf örneklerinin hatırlatılmasından rahatsızlık duyanlar dahi vardır. İsraf edenlere ‘tasarruf edin’ diye hatırlatmak niçin fena bir şey olsun? “Hiçbir zaman temsilde israf olmaz” diye fetva verenlerin kim olduğunu merak edenler varsa arşivlere bakabilir. (Arzu edenlere kaynak: www.ahaber.com.tr/webtv/gundem/temsilde-hicbir-zaman-israf-olmaz)

Bu noktada dünya idarecilerinden ‘iyi misal’ olanlar var. Hayattayken, ‘Dünyanın en sevilen cumhurbaşkanı’ olarak tanınan Uruguay’ın eski başkanı müteveffa José Mujica, bu noktada güzel bir misaldi. Maaşını fakirlere bağışlayıp başkanlık sarayına çıkmayı reddetmiş ve soranlara da “Başka ıvır zıvırla çok uğraşırsanız halkınız için vaktiniz kalmaz” demişti. (Hürriyet, 31 Ekim 2015)

Benzer bir haber Meksika’dan duyuldu. 1 Aralık’ta (2018) göreve geldikten sonra lüks devlet başkanlığı konutuna taşınmayacağını belirten ve burayı kültür merkezine dönüştüren Obrador, basına yaptığı açıklamada, özellikle trafikte şehrin güney kısmındaki evine gitmesi zaman aldığı için devlet başkanlığı ve bazı kamu kurumlarının da içinde yer aldığı ‘Ulusal Saray’da kullanılmayan boş bir daireye yerleşmeyi planladığını belirtmiş. Obrador, içinde ünlü duvar resimleri de bulunan ve turist çeken tarihî Ulusal Saray’ın düzeninde hiçbir değişiklik olmayacağını, turistlerin binayı ziyaret etmeye devam edebileceğini de kaydetmiş. Hafta içi her sabah mahallî saatle 07.00’da basın toplantısı düzenleyen Obrador’un, halihazırda zaten bazı geceler ofiste uyuduğu ifade ediliyormuş. (AA, 27/06/2019)

Şimdi bu tavır, Müslüman idarecilere örnek olarak gösterilmeyi hak etmiyor mu? Bazıları, bu ve benzer güzel misaller ortaya koyan devlet başkanı ya da idarecilerin “Müslüman idareciler”e örnek gösterilmesine itiraz edip; “Onlar bize, Müslüman idarecilere misal olmaz. Onların devleti küçük. Hem o kişinin başka hataları var. Şunu yapmış, bunu yapmış. Meselâ, nikâhsız yaşamış” gibi itirazlar ileri sürüyorlar. Bu kişi ve kişilerin bütün hayatlarını ve yaptıkları bütün işleri “Müslüman idareciler”e örnek gösteren var mı ki? Sadece israf batağına saplanmayan, milletin halinden anlayan ve milletle aralarına duvar örmeyen yönlerinin örnek alınması tavsiye ediliyor. Hem unutulabilir mi ki, “Fena ve fani adamların güzel va baki sözleri ya da işleri” olur...

Müslüman idareciler, dünyaya örnek gösterilmesi icap ederken, niçin tam aksi oluyor ve ‘yabancı’lar Müslüman idarecilere misal oluyor?

Boş övünmeleri bir yana bırakalım ve gerçekleri görelim: Dünyaya örnek olan adil ve israf batağına saplanmayan idarecilerimiz kalmadı. Nerede kaldı Hazreti Ömer’in (ra) adalet anlayışı, takvası, harama ve kul hakkına karşı hassasiyeti? Nerede kaldı “İkinci Ömer” olarak tarihe kaydedilen Ömer bin Abdülazîz’in idarecilikte gösterdiği hassasiyet?

Bütün Müslümanları ve İslâm dünyasını “yabancı” idarecilerin güzel hasletlerine imrendiren idarecilerin vebali bir değil, bindir; haberleri olsun... Bıraksınlar lüks hayatı ve ‘sevad-ı azam/halkın ekseriyeti’ gibi yaşamaya başlasınlar vesselâm...