Her akşam haber kanallarında karşılıklı olarak liderlerin seçim kampanya haberleri yayınlanıyor. Her gün liderlerin o günkü performansları ölçülüyor ve açıklanıyor. Güle oynaya seçime gidiyorlar. Seçim günü sandıklarda görev alan kişiler o işi ücret karşılığı ile yapıyor. O gün çalışmak ve üç beş kuruş gelir elde etmek için kendileri iş başvurusu yapıyorlar. Onların siyasî kimlikleri sorulmaz, sorgulanmaz. 

Seçmenler oyunu seçimden üç hafta önce her gün gidip önceden oy kullanılan seçim sandıklarında  oylarını kullanabilirler. Eğer seçmen yurtdışındaysa, tatildeyse, hastaysa veya yaşlıysa oyunu postayla kullanabilir. Seçim günü seçim bölgesinde değilse o an bulunduğu yerdeki en yakın seçim sandığında kendi bölgesi için oy kullanabilir. 

Seçim günü oy kullanmak için gittiğinde o kişiye kimse kimlik sormaz. Sadece o gün başka bir seçim sandığında oy kullanıp kullanmadığını sorar. Beyan esastır. Kimse sandık sandık dolaşıp birden fazla oy kullanma teşebbüsünde bulunmaz. Seçimlerde iktidar ve muhalefet bütçe açıklaması yapar. Burada bütün gelir ve giderleri ve vaadleri yazılır. Bu açıklanan bütçelerde vaadlerin karşılığı olup olmadığı bağımsız malî müşavirlik hizmetleri veren şirket tarafından incelenir. 

Her bakanlığın karşısında muhalefetin de gölge kabine bakanlığı vardır. Adeta bakanmış gibi çalışır. Seçimlerde onlar da farklı seçim bölgelerinde halkın karşısına çıkıp açık oturum yaparlar. Seçimlerde yol, köprü, baraj türü yatırımların lâfı edilmez. Daha çok sosyal yardımlar, eğitim, sağlık, vergi indirimi ve çevre türü konular gündemdedir. Burada tercihli oy kullanılır. Oyunuzu kullanırken kaç aday varsa tercihinizi bir iki üç dört beş...... diye sıralarsınız. Birinci tercih ettiğiniz aday seçilmezse oyunuz ikinci tercihe gider. O da seçilmezse diğerine gider ve oyunuz böyle yerine bulur.

Seçilen federal milletvekilleri kendi seçim bölgelerinde ikamet ederler. Milletvekili ofisleri başşehirde değil seçim bölgelerindedir. Başşehire, meclis oturumu için giderler. Bunun için yol ve konaklama ücreti alırlar. Milletvekillerinin, belediye başkanlarının koruması ve şoförü yoktur. Meclis lokantaları özel şirketler tarafından işletilir. Ücretler her yerde aynıdır. Belediye seçimlerinde partiler değil adaylar yarışır. Belediye seçimleri dört yılda bir yapılır. Belediye başkanını encümen üyeleri bir yıllığına aralarından seçer. Sadece birkaç eyalette başşehrin belediye başkanını halk seçer. Belediye başkanı adeta semboliktir. Buradan Türkiye’deki seçimlere ve siyasî ortama baktığımda içim kararıyor. İnsan üzülüyor. Benim ülkem niye hâlâ bir orta doğu ülkesi gibi seçim görüntüsü veriyor. Çok yazık.