Kişi ve toplumlarda; düşünme, muhakeme etme, fikir yürütme ve değerlendirmeyi bitirir. Yerel, ulusal ve uluslararası arenada medya kimin elindeyse güç onda, kuvvet onda ve söz söyleme hakkı da ondadır.

Kahramanı, haini, rol modeli... ve her karakteri o belirler. Olan biteni objektif değerlendirme yerine medyanın sunduğu görüş, haklı ve baskın çıkar. Hakim güç olan medya “at izi ile it izini” bir birine karıştırır, istediğini aziz dilediğini de rezil eder. Kısacası her şeye müdahil olur. 

Moda adı altında bizleri kendine köle eder. Bazen insan olduğumuzu bize unutturur. Akıllı telefon denilen cihaz kişilerin aklını sıfırlar onu adeta “Zombi” eder. Konturulune aldığı kişileri; “Esfelüssafilin...” aşşağıların en aşağısı bir duruma düşürebilir.

Hele bir de kulağına kulaklığı yerleştirdi mi emir komuta artık onda olur. Kur’an tabiriyle; gözleri kör, kulakları sağır ve kalbi duygusuz olur. Yürürken önünü görmeyen kaza yapanlar, arabada inecek durağı, uykusunu ve hatta aklını kaçıranlar bile var. İşin uzmanı hekimler “bağımlılık” adı altında psikiyatrik vaka olarak tedavi edilmesi ve destek görülmesi gerektiği konusunda hem fikirler.

Eski hocalarımız “şeytan icadı.”, “uzak durun.” ve benzeri telkinlerle bizleri uyarılardı. Biz de onları “gerici”, “yobaz” ve benzeri suçlamayla sustururduk. Gelinen nokta ve gördüğümüz durum onları haklı çıkardı. Evimizde huzur kalmadı. İsraf ve gereksiz tüketim tavan yaptı. 

Bu illetin tedavisi var mı? Sanmıyorum. Ben başta olmak üzere galiba akıllı telefonların kölesi olmaya devam edeceğiz. Yapabilirsek telefonun akıllısından uzak durmaya çalışalım.