31 Ocak 2011, Pazartesi
27 Ocak günü iki haftalığına Türkiye’ye gideceğimi söylediğim Mısırlı arkadaşım, bana böyle bir soru sormuştu. Altında onlarca anlam saklarmış gibi gözükse de, büyük günden kasıt, Mısır halkının, özellikle de Mısır gençliğinin, din, düşünce ayrımı yapmaksızın birlik olup direndikleri, ve sabırsızlıkla bekledikleri tek büyük gün, Mübarek’in gidişine şahit olunacak gündü.
Tunus’ta yaşanan hadiselerin hemen ertesinde, Tunus ve Cezayir asıllı Fransız, İsveçli ve Belçikalı arkadaşlar, heyecanla “Sıra Mısır’da” derken, bunun olabileceğini çok düşünmüyordum. Çünkü maalesef Mısır halkı, fakirlerin ekmek aramaktan başka birşeyle ilgilenemediği, zengin kesiminse “Bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın” düsturuyla hareket ettiği bir şekilde susmuş ya da susturulmuş ve bilinçleri durdurulmuştu. Kendi yakın arkadaşlarım da dahil olmak üzere, herkesin bir değişim istediğini biliyordum, fakat herkes değişimin kendiliğinden gelmesini bekler gibiydi.
Aslında biraz da herşey, İskenderiye’deki bombalama olaylarının etkisiyle gelişti. Oradaki hedef Hıristiyanlar gibi gözükse de, halkın birlik ve bütünlüğü de bir nev'î alt hedef olarak alınmıştı. Birçok kişi öldü ve Mısır 2011’e kanla uyandı. Fakat bu yaşananlar, halkın daha da kenetlenmesine, el ele mücadele etmesine ve birlik olmasına sebep oldu. “Hıristiyan, Müslüman, hepimiz Mısırlıyız” sloganları, o günlerden insanların dillerine yerleşmişti.
Kıpti Noel günü olan 7 Ocak öncesi, Hıristiyanlar 6 Ocak gecesi ayinleri için kiliselere akın ettiklerinde, Müslüman komşuları, arkadaşları, dostları kiliselerin önünde, el ele, kol kola kiliselerin önünde bekleyerek, güvenlik siperi oluşturdular. Hıristiyan kardeşlerinin huşu ve huzur içerisinde ibadet etmeleri için, hiç düşünmeden, kiliselerin önünde toplandılar. Bunlar, birlik ve beraberliğin yeniden dirilmesine ve insanların bilinçlenmesine zemin oluşturan ilk adımlardı.
Tunus olaylarını müteakiben, Mısır halkında da ufak ufak bir değişim başladı. Biz yabancılar, işe veya okula giderken; günlük hayatımıza devam etmeye çalışırken, az da olsa gergin hava hissediliyordu. Değişim yanlısı ve herşeyi takip eden arkadaşlar, konu ile ilgili sürekli bilgilendirmeler yapıyorlardı.
24 Ocak günü, yavaş yavaş olaylar başladı. Bir önceki gün, 23 Ocak Pazar günü, Arapça kursumun müdüriyetine, Polis Bayramı olan 25 Ocak’ta kursumuzun tatil olup olmayacağını sormuştum. “Ne tatili, biz polis miyiz? Sadece büyük bayram ve günlerde tatil oluyoruz” diye cevap vermişti bana. Fakat 25 Ocak Salı sabahı kursa gitmek için evden çıktığımda, caddelerin sessizliğine şaşırmış, kursa gittiğimde kapının kilitli olmasıyla kursun da “tatil” olduğunu anlamıştım. Sessiz sakin oturduğum semte gelip, öğrencimle Türkçe dersi için görüştükten sonra, eve döndüm. Salı gününü sessiz sakin bir şekilde evde oturup ders çalışarak, kalabalıktan ve muhtemel olaylardan uzak durduk. Konuştuğum, görüştüğüm bütün Mısırlı arkadaşlarım, beklenen değişimden dolayı çok heyecanlılardı. Mısırlıları ilk defa böyle görüyordum. “Gerekirse ölürüz” diyorlardı, “yeter ki o gitsin, düzen değişsin.” Farklı ülkelerde eğitim almış, Mısırlıların en çok şikâyet ettiği ekonomik yetersizlik ve işsizlik gibi durumlardan şikâyetçi olmayan kişilerin bile heyecanla değişimi beklemeleri ve artık sokaklara dökülüp, var olan düzeni protesto etmeleri, olacakların bir habercisiydi aslında.
Yarın devam edelim.
Okunma Sayısı: 3293
YASAL UYARI: Sitemizde yayınlanan haber ve yazıların tüm hakları Yeni Asya Gazetesi'ne aittir. Hiçbir haber veya yazının tamamı, kaynak gösterilse dahi özel izin alınmadan kullanılamaz. Ancak alıntılanan haber veya yazının bir bölümü, alıntılanan haber veya yazıya aktif link verilerek kullanılabilir.