Bir keresinde Litvanya’nın Baltık Denizine kıyısı olan bir beldede, sadece yazımı yazabilmek ve gönderebilmek için arabayla uzun bir yol gidip, interneti olan bir otelin lobisinde bilgisayarımla baş başa kalmıştım. Şimdi artık o fedakârlığı yapamıyor olmaktan değil, yapmaya zamanımın olmamasından kaynaklanıyor yazamayışlarım.
Ramazan Bayramının 2 ve 3. gününü geçirdiğim İsveç’te, ev sahibesi dostum sevgili Sofia, beni Stockholm’deki büyük parka götürmek istediğini söyledi. Ertesi sabah erkenden kalkıp, ayağımıza yürüyüş ayakkabılarımızı giyinip, biraz tramvayla, biraz yürüyerek, Skansen isimli parka ulaştık. İçinde hayvanat bahçesi, botanik parkı olan devâsâ bir açık hava parkı. Rengârenk, oldukça keyifli bir yer. Tertemiz havayı içinize çekebileceğiniz gibi, tipik İsveç evlerinden örnekler de görebileceğiniz bu mekânda, bir tarafta açık hava panayırında ev yapımı reçellerden pamuk helvaya, renkli şekerlerden ev yapımı peynirlere kadar birçok farklı ürünün satıldığı meydandan geçerken, diğer tarafta aslen dünyanın dört bir yanında doğmuş ve bu ülkeye yerleşmiş, yahut ailesinin göç etmesiyle birlikte İsveç’te doğmuş çeşitli insanları ve onların parklarda oynayan çocuklarını da görebilirsiniz.
Biz elimizde harita, Ramazan Bayramı kutlamalarının yapılacağı mekânı bulmaya çalışırken, rengârenk elbisesi ve başörtüsü ve yanında 3 çocuğuyla siyahî bir anne de aynı yeri arıyordu. Aslen Somalili olduğunu ve birkaç yıl önce İsveç’e yerleştiklerini, şehirde bir Ramazan Bayramı kutlaması olduğunu duyunca kaçırmak istemediğini söyledi. Yolumuza hep beraber devam ettik. Daha sonra başkaları katıldı. Hep beraber programın yapılacağı salonu bulduk.
Etkinliğin yapılacağı mekân, parkın içinde ahşap bir gösteri salonu gibi bir yerdi. Ülkedeki Hıristiyan, Musevî ve Müslüman topluluklarının birlikte organize ettiği bu Ramazan Bayramı etkinliği çok ilginçti. Seyirciler farklı dinlere mensup insanlardı. Müslüman seyirciler bayramlıkları içerisinde pırıl pırıl ve mutlu gözüküyorlardı. Önce Amerika’dan gelen bir haham konuşma yaparak, Ramazan’ın ve bayramın önemine temas etti. Hıristiyan gruptan bir konuşmacının ardından, Stockholm’deki Müslüman okulundan aslen Suriyeli olan, ancak İsveç’te doğup büyümüş olan bir bayan öğretmen söz aldı. Mükemmel Arapçası, İsveççesi ve İngilizcesiyle, 3 dille süslediği güzel konuşmasını yaptı ve anaokulu ve ilkokul öğrencilerinin hazırladığı gösteriyle baş başa bıraktı bizi.
Bu rengârenk Müslüman çocuklar, İsveççe ilâhiler, Arapça ilâhiler söylüyor, daha sonra çocuk şarkılarıyla korolarını renklendiriyorlardı. Bu güzellik ve uyum, herkesin çok hoşuna gitmişti. Hele bir de, diğer taraftaki Hristiyan çok sesli korosunun da onların söylediği şarkı ve ilâhilere eşlik etmesiyle, rengârenk bir dostluk, sevgi ve hoşgörü tablosu meydana gelmişti. Vatanımdan bu kadar  uzakta, bu kadar beklenmedik bir yerde coşku dolu ve alışılmadık bir Ramazan Bayramı kutlaması geçireceğim hiç aklıma gelmezdi. Bu güzel temsiliyetten dolayı o öğretmenle ve minik öğrencileriyle iftihar edeken, hoşgörü ve sevgi içerisinde böyle bir organizasyonu gerçekleştiren üç dinin mensuplarını da takdir ettim. Birlikte yaşamak demek, bu olmalıydı.
Gökyüzüne, temiz havaya, kaliteli hayata çok yakın olduğum bu şehirde, parktan yürüyerek ayrıldım. Deniz kenarında uzun bir yürüyüş yaparak, şehirde yaşayan bir Türk arkadaşla buluşmak için sözleştiğimiz yere doğru yürüdük Sofia ile. İnsanların güneşi görür görmez kendilerini dışarı attığı ve gittiğim İskandinav başkentlerinin en cıvıl cıvılı, en renklisi olan Stockholm, Bediüzzaman Hazretlerinin bu devletler hakkında söylediği sözü de hatırıma getirerek, güzel bir bayram sürpriziyle, kendisini bana bir kez daha sevdirmeyi başarmıştı.