Risale-i Nur okumalarının insanların istidatlarındaki, hususan şefkat, muhabbet gibi pek kıymetli duygularındaki etkisi çok büyük. Öyle ki insanları şahsî ve sosyal hayatlarında müsbet bir zeminde ayağa kaldırtıyor, diğerlerine elden geldiğince yardıma koşturtuyor.

Şu zamandaki tabiatçı felsefenin küfür cereyanlarını ve inkâr-ı ulûhiyeti netice vermesi ve bunun da müthiş bir dinsizlik şahs-ı manevisi ile tezahür etmesinin getirdiği neticeler malûm. Ve bunun daha bu dünya hayatında ve sonrasındaki kabir, âlem-i berzah, haşir, sırat ve ebedî hayattaki dehşetli elim neticelerinden kurtuluş çareleri ise, Kur’ân-ı Hakîm’in şu zamandaki en mühim tefsiri olan Risale-i Nur Külliyatı’nda bütün insanlığa ilân, ihbar ve ispat ediliyor.

Bu ve benzeri hakikatler mu’cibince Isparta Risale-i Nur gençliği olarak 2020 senesinin son günlerinde bir yılı aşkındır devam ettire geldiğimiz, “göçmenlere-yabancı turistlere hediye Risale” kampanyası namında, Isparta’daki faaliyetimizde yaklaşık 2000. yabancı dildeki Risale-i Nur kitabını da şehir meydanındaki banklarda oturan iki Afrikalı (muhtemelen Somalili üniversite öğrencileri) genç kıza hediye ettik. Tebessümle hatta sevinçle gülerek Yeni Asya Neşriyatımızdan çıkan Hutbe-i Şamiye (Türkçe-Arapça) eserini aldılar. 

Şu ana kadar Risaleleri hediye ederken “Selâmünalayküm, Arapça mı, Farsça mı konuşuyorsunuz... Peki bu hediyemdir. Bediüzzaman Said Nursî. İslâm âlimi. İnşallah istifadeye medar olur” diyerek nezaketle kitaplarımızı tevzi ettik. Yüzde 99 makbul netice verdi. 

Risaleleri hediye ederken sayısını hatırlayamadığımız tevafuklar, suhuletler gördük, çok mutluluk verici hatıralar edindik. Aşağıda birkaçını, yine elbette, cüz’î manada şevke medar olması ve belki cüz’î manada istifadeye medar olabilir düşüncesi ile paylaşıyoruz. Kitap hediye ettiğimiz göçmenlerin-yabancı turistlerin genelde 3-5 kişi olarak kalabalık gezdiklerini gördüğümüz için bu faaliyetimizde takriben 5000 kişiye Risale-i Nurlar’ın Arapça, Farsça, İngilizce tercümelerini ulaştırdığımızı tahmin etmekteyiz, elhamdülillahi haza min fadli Rabbi.

Isparta’da Somali’den (çoğunluğu Somalice-Arapça konuştuklarını ifade ediyorlar), Kenya’dan (İngilizce) ve hususan Afganistan’dan (Farsça-Afganca), Suriye’den (Arapça) göçmenlere ve hususan İran’dan turistlere her gün sokaklarda çok sık rastlamaktayız. Yürüyüş yaparlarken, işlerine-okullarına gidip gelirlerken, çalışırlarken, banklarda otururlarken veya pazarda rastladığımız olsun ne kadar yabancı simalı-sesli biri gördüysek, çantalarımızdan eksik etmemeye çalıştığımız Risale-i Nurlar’ı mümkün mertebe bir adet imanî ve bir adette neşriyatımızdan Hutbe-i Şamiye olarak hediye etmeye çalıştık.

Pandemiden önce kendilerine Risale hediye ettiğimiz yabancı sayısı günlük ortalama 50 kişiye ulaştığı oluyordu. Hususan yaz mevsimi Antalya’ya da yakın olmamız münasebetiyle kalabalık (10-20 kişilik) İranlı turist gruplarına, çoğu da Hıristiyan olduğunu belirtmesine rağmen “olsun yine de hediye etmek istiyoruz, lütfen alabilirsiniz, meccanen” dediğimizde hepsi de kabul ediyordu, dağıttık. Hatta öyle oluyordu ki zaman zaman çantalarımızdaki Risaleler bittiğinde eve dönüp çantalarımıza yeni kitaplar koyup tekrar çıkıyorduk. Yaz-kış gerek dışarıdaki günlük rutin işlerimizi yaptıktan sonra gerek her günkü sporumuzu-yürüyüşümüzü şehrimizin en işlek cadde, sokaklarında gerçekleştirmek suretiyle (günlük ortalama 10 km yürümeyi netice veren) bu hediye kitap faaliyetimizi gerçekleştirebildik. Ayrıca Isparta’daki yardım derneklerindeki, kendileri de yabancı olup, gönüllü yardımseverler ile tanıştık ve kendilerine gelen ihtiyaç sahibi göçmenlere dağıtmaları için kolilerce Risale-i Nur verdik. Kendileri de bu kitapları gerek gelenlere verdiklerini, birçoğunu ise üniversitede eğitim alırken öğrenci arkadaşlarına dağıttıklarını belirttiler. Fakat % 90 hediyemizi şehir merkezindeki rutin yürüyüşlerimizde ulaştırdık. 

Birkaç hatıra paylaşalım: Bir seferinde yine şehir merkezinde 3 gence denk geldik. Simalarındaki farklılık ya Suriyeli ya da İranlı olduklarını düşündürüyordu. Yanlarına gidip sorduk, “Selamünaleyküm, hangi dili konuşuyorsunuz acaba?”. Cevap vermediler. Birkaç kez tekrar ettik yine yüz çevirdiler. “Bakın size kitap hediye edecektik, kusura bakmayın rahatsızlık verdiysek” derken içlerinden biri diğerine kendi dillerinde bir şeyler söyledi ve sonunda “Farsça konuşuyoruz” dediler. Meğer Afganlılarmış. Malûm İranlılara zaten Farsça kitaplar hediye ediyoruz, fakat Afganlılar da hem Afganca hem Farsça okuyabiliyoruz diyorlar. Farsça ‘Meyve Risalesi’ni verdik ve kendi yolumuza devam ettik. Bir süre sonra o gençleri tekrar gördük ve verdiğimiz Risaleyi çantalarından çıkararak “mükemmel” dediler. 

Bir diğer hatıramız; parkta sporunu yapan oldukça şık giyimli bir beyefendinin yanına gidip hediye ettik, İranlıymış. Ertesi hafta aynı yerde tekrar karşılaştık, yanında 9 yaşındaki oğlu da vardı. Kendisini ilk bakışta tanıyamadığımız için yanına yaklaşınca tam söze başladık ki, ‘kusura bakmayın sizsiniz,’ dedik. İyi günler deyip yanından ayrılırken bize “varsa daha fazla kitap rica edebilir miyim?” dedi. Kendisine ilk seferinde yanımızda sadece “Uhuvvet Risalesi” kalmıştı, o eseri verdik. Oysa ekseriya ilk seferde Âyet-ül Kübra, Haşir, Tabiat vb Risaleleri vermeye çalışıyorduk, fakat ilk seferde “Uhuvvet Risalesi” kendisini nasıl cezb etmiş ki... Biz de bu sefer Haşir, Hutbe-i Şamiye ve Tevhid Risaleleri’ni hediye ettik.

Buna benzer sayısını hatırlayamadığımız müsbet, birbirinden farklı geri dönüşler ve daha fazla kitap talepleri aldık. Yine bir seferinde ise, manavda çalışan genci simasından (bir süre yabancılara Risale hediye etmenin ardından artık çok rahat milliyetlerini tefrik edebilir olduk) İranlı olduğunu anladık. “Farsça mı konuşuyorsunuz?” deyince hatta üzüldü, zira kendisi Türkçeyi çok iyi öğrenip kimsenin kendisini tefrik edemediğini, nasıl anladığımızı sordu. Pek bir şey demedik, fakat bir adet Mu’cizat-ı Ahmediye Risalesi verdik. Çok teşekkür etti, “mutlaka okuyacağım” dedi. Meğer Hıristiyanmış, kitabı alırken kendisi söyledi. Kendisi de İslâmiyet’i tanımak için burada çok uğraştığını, fakat kanaat ettirici bir bilgiye ulaşamadığını belirtti. Biz de “size verdiğimizi mutlaka incelemelisiniz” diyerek ayrıldık.

Dağıttığımız Risale-i Nur Külliyatı’ndan eserler arasında “Meyve Risalesi”, “Haşir Risalesi”, “Âyet-ül Kübra”, “Küçük Sözler”, “Mu’cizat-ı Ahmediye”, “Hastalar Risalesi”, “Hanımlar Rehberi”, “Lem’alar”, “Sözler” vb. Farsça-Arapça, İngilizce ve neşriyatımızdan Türkçe-Arapça “Hutbe-i Şamiye” oldu. 

Geçmiş senelere kıyasla çok daha fazla yabancı kimseyi sokaklarda görmekte olduğumuz şu günlerde hususan neşriyatımızdan Arapça “Uhuvvet Risalesi”nin neşri haberi bu tarz hizmetler cihetinde bizleri çok mutlu etti. Rabbimiz cemaatimizin şahs-ı manevisine İman-Kur’ân hizmetlerinde tevfik ve muvaffakiyetler ihsan buyursun, Amin. 

Isparta - Yeni Asya