İnsanın hakiki mahiyetini ve İslâm’ın ulvi düsturlarını fiilen ortaya koyan nice mütefekkirlerin hayatlarına baktığımız zaman gözyaşlarına hakim olamadığımız gibi bize ders niteliğindeki hayatları bizim için birer mihenk taşı.

Bu bağlamda Bediüzzaman Said Nursi Hazretleri’nin hayatına baktığımız zaman hiç bir zaman yeise yer olmadığını görüyoruz.

Nitekim Divan-ı Harbi Örfi kitabında “Yeis, mâni-i herkemâldir. ‘Neme lâzım, başkası düşünsün.’ istibdadın yadigârıdır” derken ümitsizliğin her önemli gelişmenin önünde bir engel ve insanın şahsî hayatını mahvettiği gibi, toplumların sosyal hayatı için de büyük bir  hastalık olduğunu ifade ediyor.

Ve bu hastalıktan; “Biz de o kàtilimizden kısasımızı alıp öldüreceğiz. ‘Rahmet-i İlâhiyeden ümidinizi kesmeyiniz.’ (Zümer Sûresi, 39:53) kılıcıyla o yeisin başını parçalayacağız” diyerek ümitsizliğin Allah’ın rahmetine zıt olup, rahmetten mahrumiyete sebep olacağını vurguluyor. 

Evet Üstadımızın hayat safhalarına baktığımız zaman her şartlar altında bir kere olsun ümitsizliğe kapılmadığını gördüğümüz gibi etrafında ki kimselere de Risale-i Nur’lar ile şevk verdiğini ve eserlerinin neşri için türlü türlü sıkıntılara maruz kaldığını ve her şeyden tecrid edildiğini görüyoruz.

Demek insan Risale-i Nur’lardan hangi eseri açıp bir parça okusa şevke geleceği ve ümitsizliğe yer olmadığını görecek. Demek okumak ve okumak ve yine okumak.

*

Bu haftaki mektubumuza geçiyoruz. 

Çok değerli Medrese-i Yusufiye Ekibi

Rabbim işlerinizi hayırlı ve mübarek eylesin. Sizin de bildiğiniz üzere cezaevlerinde Risale-i Nur’lara ekmek ve su gibi ihtiyaç olmaktadır. Başka bir cezaevine nakledildiğim için sizin bana daha önce göndermiş olduğunuz Risale-i Nur’ları arkadaşlarıma bıraktım. Sizden mümkünse Risale-i Nur göndermenizi rica ediyorum.

*

Bizimle irtibat için: 

0 532 4715352