Konya Yeni Asya temsilciliği olarak yoğun bir programı başarıyla gerçekleştirdik.
   Süleyman Kösmene, İslâm Yaşar, Sami Cebeci, Kâzım Güleçyüz ve Halil Uslu gibi değerli yazarlarımızı ağırladık.
Yazarlarımız dokuz gün içerisinde beş farklı konuda seminer verdi. Konuların hepsi birbirinden önemli ve biri diğerine tercih edilemeyecek kadar güzel bir mahiyette idi.
Yediden yetmişe herkese açık olan bir ortamda iman ve Kur’ân hakikatleri anlatıldı, tebliğ vazifesi yerine getirilmeye çalışıldı. Yeni Asya temsilcileri olarak okuyucularımızla birlikte orada hizmet dolu hoş saatler geçirdik.
Bu tür programların düzenli ve sistemli işleyebilmesi için çok iyi bir şekilde plânlanması gerekir. O açıdan, Konya Yeni Asya temsilciliğinin bu dönem düzenlediği en yoğun ve en çok istifade edilen programlardan biri oldu.
Bir seminer ya da konferansta dinlediklerimizin tamamını aklımızda tutmamız mümkün olmayabilir. Dinlerken not almak ve daha sonra bu notları gözden geçirmek öğrendiklerimizi kalıcı hâle getirir.
Bazen duyduğumuz bir cümle beynimizde kıvılcımlanmalara, şimşeklerin çakmasına sebep olur.
Bazen olur ki, dinlediğimiz bir cümle bizleri çok etkiler, günlerce üzerinde düşünürüz ve kendi dünyamızda bazı çıkarımlara ve sonuçlara ulaşırız.
Bu yoğun programda yer alan hepsi birbirinden güzel seminerler dizisinde konuşmacıların sarf ettiği bazı cümleler beni gerçekten çok etkiledi.
İslâm Yaşar, “Bediüzzaman’ın Hayatı ve Hedefleri” adlı seminerinde “İnsanın çocuk yaşta büyük hayallere sahip olmasının insanın hayatını ve istikbalini önemli şekilde etkileyeceği” hususunu vurguladı. Evet, Bediüzzaman’ın en büyük hedefi: ‘’İslâm’ı dünyaya hâkim kılmak.’’ idi. Bir gencin bundan büyük hayali olabilir mi?
Her okuduğumda, “Acaba, ben de davamı böyle savunabilir miydim?” diye düşündüğüm müdafaalarda, Afyon Hapsinde iken Bediüzzaman’ın talebelerine artık “kendi kendilerini savunmalarını” söylemesi, buna mukabil talebelerin ise kendilerini değil davalarını müdafaa etmeleri de son derece etkileyiciydi.
İslâm Yaşar bir saatlik konuşmasında Bediüzzaman Said Nursî’nin diğer bir hedefi olan Medresetüzzehra’dan bahsetti. Kitaplarında ki akıcı üslubuyla bir saatin ne zaman geçtiğini anlayamadık. Daha dinleyebilirdik. Konu hakikatler olunca zamanın, mekanın önemi olmuyordu. Bunlar İslâm Yaşar’ın anlattıklarından bana bakan yönler idi. Bir başka kardeşimize sorsak elbette o da farklı yönlerini dile getirebilir.
Sami Cebeci’nin konuşmasında yaptığı bir tespit ise söyleşiden sonra beni epey düşündürdü: ‘’Kuş gibi özgür olmak!..’’ Günümüzde ki hak ve özgürlüklerden bahsederken Avusturalya’da insanların kuş gibi özgür olduklarından bahsetti. Uzun uzun düşündüm “Kuş gibi özgür olmak nasıldır? Canlılar âleminde en özgür varlıklar kuşlar mı? Neden böyle bir deyim söz konusu?..”
Halil Uslu "İnsanın Mahiyeti" konulu seminerinde, ‘’Kendi vücudunda, mahiyetinde sosyal adaleti sağlayamayan bir insanın ülkede ve dünyada nasıl sağlayabileceğini’’ sordu ve dinleyenleri düşünmeye sevketti.
Kâzım Güleçyüz ise, çok partili sistem ve demokrasi kavramları üzerinde durdu. Yaklaşık kırk dakikalık  konuşmadan sonra. "Gerçek hürriyet nedir? Dindar cumhuriyet ve demokratik cumhuriyet arasında ki fark nedir?" gibi sorulara cevap verdi.
Süleyman Kösmene ise, “Samed” ismi üzerine konuştu. Konu Esma-i Hüsna olunca sözler daha da bir anlam kazanıyordu.
Ayrıca yazarlarımızın kitaplarını imzaladığı saatlerde okurlarıyla sohbet etmeleri de görülmeye değerdi.
Hasıl-ı kelâm, Konya Yeni Asya okuyucuları olarak yorucu, ama güzel bir kitap fuarı geçirdik.
   Emeği geçenlerden Allah razı olsun.