Sözlükte “İyi terbiye, nazik ve kibar olmak, usluluk, zariflik” manalarına gelir. Adâp, edebin çoğuludur. Muaşeret ise, “Birlikte yaşayan kişilerin iyi geçinmesi” demektir.

Adab-ı muaşeret kuralları, “Bir arada yaşayan insanların iyi ilişkiler içinde olmaları, birbirlerine nazik, kibar davranmalarını sağlayan bilgilerdir.” Adab-ı muaşeret kurallarına halk arasında kısaca “Görgü kuralları” denir.1 Toplumda “Görgülü, görgüsüz” ifadeleri kullanılır. Birincisi, ince, zarif, kibar, yerine göre konuşan ve davranan kişi için; diğeri, kaba, toy, usûlsüz ve yersiz konuşan ve davran kişi için kullanılır.

Müslüman kişinin hedefi; Kur’ân’da ifade edilen ve Hz. Peygamberin (asm) bizzat söz ve davranışlarıyla gösterdiği görgü kurallarını şahsî ve içtimaî hayatında yaşayarak göstermektir. Bunu yapabildiği takdirde sevilen ve sayılan bir kişi olur.