Bilmek için öğrenmek, öğrenmek için de okumak…

Okumak; hürriyete kanat çırpmak için...

Zihnimizi, akıl ve irademizi cehāletin esaretinden kurtarmak için, öğrenmenin önündeki tüm engelleri iterek, iradeyi iğdiş eden cehaletin cenderelerden azade olmak için okumak…

Bilgiye doyulmaz fakat hakikate erişmek için yol uzun ve oldukça da zahmetlidir; Meyvesi kemâldir, neticesi ise ilimle terbiye edilmiş bir akıl, zengin okumalarla beslenmiş bilgi dağarcığı, genişlemiş ufuk, incelmiş duygular, hassaslaşmış algılar ve lâtifeler... İşte bu en değerli hazineler kıymetindeki büyük nimetler için durmadan, bıkmadan, usanmadan okumak…

Hak uğrunda ve hakikat yolunda güçlenmiş bir irade, olgunlaşıp kemalâtın semalarına yükselmiş özgür bir ruha sahip olmak, ilim yolunda olmanın kıymetine, erdem ve şerefine mazhar olmak için okumak…

İlmin nûru ve aydınlığıyla marifete ermek, “İKRĀ” nın sırlarını çözmek, hikmetin ve irfanın uçsuz bucaksız deryasında kulaç atmak, insaniyetin paha biçilmez makamına yükselip var oluşun mānā ve maksadına nail olmak için okumak…

Bizi cehalete mahkûm eden prangaları parçalayıp ağırlıklarından kurtulmak, ufkumuzu açıp hayallerimizi sınırlayan maniaları aşmak için okumak; harf harf, satır satır, sayfa sayfa, kitap kitap. Derin tefekkürlerle hem kendimizi hem de kâinatı. Özgürce ve bilgece...

Öğrenmenin önündeki her engeli aşalım, her bağı ve bukağıyı çözelim.

……….

“De ki ‘Rabbim! İlmimi arttır.” (Taha/114)

Kudsî kaynağı olan bir kelâm-ı kibarda “Beş şey beş şeye doymaz: Toprak yağmura, balık denize, kadın erkeğe, göz bakmaya, âlim ilme doymaz” denilmiştir. (Kaynaklarda rivayeti zayıf bir hadis olarak geçse de hakikatli ve pek güzeldir.)

Diğerleri hakkında iddialı şeyler söyleyemem fakat ālimin ilme iştiyak hususunda Hazreti Peygamber Efendimiz (asm) ve O’na (asm) pervāne olmuş sahabeleri, özellikle de Zat-ı Risalet’e yakın, çok yakın ve her biri birer ilim deryası olan zeki talebeleri ashāb-ı suffa (ra) en güzel ve parlak örnektir.

İnsan öğrendikçe bilgiye ihtiyacı daha da şiddetlenir. Öğrendikçe kendi cehaletinin ve bilgisizliğinin farkına varıyordur aslında. Böylelikle bilgiye karşı açlığı artmaya başlar. Kişi öğrenerek bu ihtiyācını giderdikçe mide açlığına zıt olarak, aklının, dimağının, zihninin ve kalbinin açlığını bilgiyle ve marifetle doyurdukça, öğrenme arzusu artarak devam eder durur. O artık kemālâta doğru yol almaktadır…

Kendi aklını ve bilgisini yeterli görüp mütemadiyen yenisini ve daha fazlasını öğrenme ihtiyacı duymayanın aslında beyni kabuk bağlamaya başlamıştır. Çuvalı dolu olan daha başka ne alabilir ki! Halbuki “insan dünyaya taallüm ile tekemmül için gönderilmiştir.” Akıl, dimağ, idrak ve iz’an devamlı olarak öğrenmekle geliştirilip açılacak, aralıksız olarak işlettirilip genişletilerek hakikatin sonsuzluğa olan yolculuğunu sürdürecektir.

Madde ve mana âlemlerinin sultanı Hazreti Muhammed Mustafa’ya (asm), peygamberler dahil, hiçbir beşere o nisbette verilmeyen kitap ilmi ve hikmet vahy edildi. Varlığın en mahrem sırları ve kâinatın en yüksek hakikatleri öğretilip gösterildi. Peygamber Efendimiz (asm), buna rağmen “Seni lâyıkıyla bilemedik, mārifetine eremedik” diye diye Cenāb-ı Allah’ı tesbih ve takdis ederdi.

Üstadımız ve marifet ilmindeki muallimimiz Bedi’üzzaman da devamlı surette okuduğu virdlerinden birinde, -bilmana- gafletten ve cehaletin karanlıklarından Allah’a sığınarak “minnetinle, bizi marifet (ilminin) denizlerinde gark eyle” diye yakarırdı. Biz de o denizlere bir dalsak, mutlak hakikatin ve ona ulaştıran marifetin sosuz ufuklarına kulaç atabilsek…

………

BEYNİMİZ SULANSIN; KEŞKE!..

Aklımız, idrakimiz, iz’anımız, dimağımız, hāfızamız ve bizi insan eyleyen pek çok maddî ve manevî cihazlarımız beynimizdedir veya beyinle ilgilidir. Varsın sulansın efendim...

Hem de bilgiyle, muhabbetle, marifetle, mahāretle sulansın. Suyla hayat bulan toprağın yeşerdiği gibi, beynimiz de sulandığı o can suyu mesabesindeki ilimle, hakikatle sulanıp iska edilirse, beyinlerimiz fikir çiçekleriyle yeşerir de her biri gülistanlara, cennet bahçelerine döner.

Suya hasret topraklar gibi kalmasın beynimiz. Su için dağlar nasıl delinip yollar ve kanallar açılıyorsa, aynı şeyi bizler de, hikmetle hayat bulsun diye, beyinlerimizin çoraklaşıp çöle dönmüş kupkuru haldeki verimsiz alanlarını, kilitli kapılarını, tıkalı damar ve kanallarını gerçeğin ışığıyla, bilgiyle, hakikatle ve mārifetle açalım ve sulayalım.

SULANSIN BEYİNLERİMİZ EFENDİM; Korkmadan çekinmeden sulayalım. Görün ondan sonra ne gül bahçeleri ortaya çıkıp birbirinden güzel, çeşit çeşit, göz alıcı ve rengârenk, enfes kokulu ne fikirler, ne fikir çiçekleri yeşerecek...

Vazgeçilmezi “okumak” olan biz Kur’ân talebeleri için okumanın ve öğrenmenin hududu, müddeti ve nihayeti yoktur; nefes alıp verdikçe “beşikten mezara kadar” bizi mutlak hakikate ulaştıracak her ilme talibiz. Bizler öğrenme gayreti içinde oldukça “Gayb’ın ve Şehadet Alemlerinin Alim’i olan Allah” bilmediklerimizi de akıl ve kalplerimize ilham edecektir. “Bilinenlerle yaşanıp amel edildikçe bilinmeyenler ihsan ve ikram edilir.”

Ha gayret!!!