Gelen yıla da hiç hayırlı girilmiyor. Yılbaşı çekilişi adı altında yeni yılın başına çoraplar örülüyor, fırıldaklar döndürülüyor.

Her yılın sonunda boş kafaları dolduran “yılbaşı” eğlencesinde ve kışın beyaz kefeni andıran beyazlığında bile Ahireti unutturup, ömürden koca bir yılı koparıp yeni bir yıla geçiş çizgisindeki çekilişle devreye giren bir şans oyunu ve haram getirisiyle nice hanelerin huzurunu yıkıp götüren bir kumar! Hakikaten boş, bomboş

Aynı zamanda bir devlet kurumu olan Diyanet İşleri Başkanlığı ‘Milli Piyango kumardır, haramdır’ diyor, diğer yandan Milli Piyango İdaresi Genel Müdürlüğü de piyango düzenliyor. Her iki kurum da devlet kurum ve kuruluşu olduğuna göre, biri piyangoya haram diyor öteki çekiliş düzenliyor. Bu nasıl iş?

Bugüne kadar kumarda kazanılan paradan kimse fayda görmemiştir. Kumar meşru bir kazanç yolu değildir. Kumarda kaybedilen parada çoluk çocuğun, fakir fukaranın, garip gurabanın hakkı vardır. Kumar yaygınlaştıkça toplumda zarar üstüne zarar zincirleme sürüp gider. Kumar beraberinde içki, yalancılık, hırs, kin, intikam, cinayet gibi kötülükleri de getirir. Çaışmanın yerini tembellik alır.

Kumar; insana yaratıcısını unutturan, namaz kılmaktan alıkoyan, tembelliğe ve atalete sürükleyen, çalışma gücünü yok edip insanlar arasına kin ve düşmanlık tohumlarını saçan haksız bir kazanç yoludur. 

Fert ve toplum hayatında unutulmaz ve onarılmaz yaralar açan oyunların her türlüsü İslam dininde haram kılınmıştır.

“MUKADDERAT-I BEŞER PİYANGOSU”

Risale-i Nur’da On Üçüncü Söz’deki bir temsil ile verilen hakikat dersi, her fırsatta defalarca okunsa ve başucuna serlevha olarak asılsa yeridir. 

Şimdi bu münasebetle sadece şu uzun cümleye bakalım:

“Eğer o zehirli bal hükmünde olan hevesât-ı gayr-i meşrûayı terk edip, tılsım-ı Kur’ânî olan imân ve ferâizi elde etmekle ve fevkalâde ‘mukadderât-ı beşer piyangosundan’ çıkan saadet-i ebediye hazînesi biletini alacağına, yüz yirmi dört bin enbiyâ aleyhimüsselâm ile beraber hadd ü hesâba gelmeyen ehl-i velâyet ve ehl-i hakikat müttefikan haber veriyorlar ve âsârını gösteriyorlar.” 

Burada geçen “piyango” mâna itibariyle elbette bir şans oyunundan tamamen farklıdır. Yani bir kısım insanlar Cennete şans eseri olarak girecek ve bir kısmı da yine o ebedî saadeti şans eseri kaybedecek değillerdir. İman ve salih amel Cenneti netice verirken, küfür ve isyan da Cehennemi netice verir. Ancak, yapılan ibadetlere karşılık Cennetin ihsan edilmesi piyango ile servet kazanmaya benzer. Çünkü o ibadetler Cennet için yeterli değildir. Üstad’ın da ifade ettiği gibi, “Cennete girmek mahz-ı fazıldır.” Yani sadece İlahî bir ihsan ve lütuftur.

Risale-i Nur’da da piyango, “kumar” olarak vasıflandırılır.

“Dördüncü Sözde denildiği gibi, bin lira ikramiye kazancı için bin adam iştirak etmiş bir piyango kumarına yirmi dört lirasından beş on lirayı veren ve yirmi dörtten birisini ebedî bir mücevherat hazinesinin biletine vermeyen”in ne kadar bedbaht olduğuna dikkat çekilir. 

Buradaki ebedî bir mücevherat hazinesinin bileti namazdır. Bir günlük ömrümüz olan yirmi dört saatin bir saati beş vakit namaz için kâfi gelir.