Yenilenmek denince bu, ilk olarak “iman” anlamında değerlendirilebilir. İnsanın imanını yenileyip tazelemesi tefekkürle, okumakla, tezekkürle, sohbetle, marifetle olur. Böylece marifetullah ve muhabbetullah basamaklarında yükselebiliriz. Okuduğumuz her sayfa Kur’ân, bize biraz daha yenilenme sağlar. Kâinat manzaralarını izleyerek yaptığımız her tefekkür süreci, yenilenmektir, tazelenmektir. Beş vakit namaz, her namaz vaktinin bir diğerini takip etmesi, Rabbimizin bize yenilenme adına verdiği fırsatlardır. Mü’minlerin gönüllerinden ve ağızlarından semaya yükselen bütün dualar, münacatlar, ayetler, sureler, dünyanın manevî atmosferini tazeler. 
Yenilenmenin bir başka boyutu, “hayat” sahasındadır. Seyahatler, kültür gezileri, yeni çevreler, yeni insanlar hayatımızı yeniler, tazeler. Başka dünyaları tanımak, bizi daha dinamik hale getirir, rahatlatır. Hayatını hep aynı mekânda ve şartlarda geçirenler ne kadar yenilenir, ne kadar tazelenir?
İnsan “meslekî” yönden de sürekli yenilenmeye ihtiyaç duyar. Kendi mesleğinde ilerlemek isteyenler, diğer meslektaşlarıyla sürekli olarak bir araya gelmelidir. Fuarlar, kongreler, iş gezileri ve meslek içi eğitimler, meslekî olarak yenilenmek için ilk akla gelen yöntemlerdir. İş dünyası, hayatımızı en fazla değiştiren ve etkileyen bir sahadır. Bu sahada yenilenmek için kitap okumak, kurslara katılmak, teorik ve pratik olarak gelişmek, hayat boyu eğitim anlayışına sahip olmak gerekir.
Bunlara bir de “insanî” açıdan yenilenmeyi eklemek gerekir. Başka insanların dertleriyle ne ölçüde ilgileniyoruz? İhtiyaç sahipleri bizim dikkatimizi çekiyor mu? Yardımseverlik yönümüz ne durumda? İnsanî olarak yenilenmek için, mutlaka başkalarına yardım etmek, katkı sağlamak gerekir. Bu yardımlar maddî, ilmî, manevî olabileceği gibi, meslekî anlamda destek veya rehberlik yapma da olabilir.
Üstad Bediüzzaman’ın bununla ilgili olarak şu sözleri dikkat çekicidir:      
“Her yeni gün, sana, hem herkese bir yeni âlemin kapısıdır.”
“Yeknesak istirahat döşeğindeki hayat, hayr-ı mahz olan vücuttan ziyade, şerr-i mahz olan ademe [yokluğa] yakındır ve ona gider.”
Kendini yenileme konusunu “devletler planında” düşününce, son derece dikkat çekici sonuçlarla karşılaşırız. Büyük devletler, geleceğe güvenle bakmak isteyen devletler, sürekli olarak kendilerini yenilerler. Eğitimde, kültürde, bilimde, sanatta, ekonomide ve toplumda daima yenilikleri araştırıp uygularlar. Bugün için Japonya, ABD, Almanya gibi ülkeler, pek çok sahada yenilenmeyi başarabiliyorlar. Bunu başaramayan Sovyetler Birliği’nin dağılması, yakın tarihin en ibret verici örnekleri arasındadır.
Şirketler, yenilenme konusunu “ar-ge”, “inovasyon” veya “iş süreçleri geliştirme” ile çözümleme yoluna giderler. Meslek içi eğitimlerle, fuarlara katılmakla, yurt dışı seyahatlerle, kurslarla, sempozyumlarla, anketlerle, internetle, bilgi ve teknoloji transferiyle, çalışan motivasyonunu artırmakla, başarıyı ödüllendirmekle şirketler kendilerini yeniler. Bugün kendilerini yenileyen şirketlere örnek olarak otomotiv, elektronik ve bilişim sektörünün liderleri gösterilebilir.
Günümüzde “kendimizi yenilemek”le birlikte düşünülmesi gereken kavram ve terimler şunlardır:
Güncellenme, küreselleşme, know-how, ortak akıl, hayat boyu öğrenme, öğrenen organizasyonlar, kültürler arası etkileşim, uluslararası rekabet, vizyon arayışları, eleştiri-özeleştiri toplantıları, denetlenebilirlik, şeffaflık, dünyaya açık olmak, uluslararası standartlara göre yeniden yapılanmak, toplam kalite yönetimi, bilgi üretimi, çalışan memnuniyeti, iç müşteri-dış müşteri, dönüştürücü liderlik, demokratik liderlik, kurumsal aidiyet duygusu, difüzyona açık olmak.
Yazının genelinde anlatılanlara uzak duranlarla yenilenmek imkânsızdır.