Yüce Allah, kullarına bahşettiği ikramlar ve ihsanlar için şükür istiyor. Bedeli şükür olan bu mükellefiyetlerimizi göz ardı edip ihmal edersek, Cenab-ı Allah verdiği bu nimetlerini elbette geri alır. 

İstesek de istemesek de hayatımızın vazgeçilmezlerinden olan; internet, cep telefonları gibi başta haberleşme araçları olmak üzere, kolayca zarurî ve faydalı bilgi ve belgelere ulaşmamızı kolaylaştıran bu medeniyet harikalarını maksatlarına uygun bir şekilde kullandığımız sürece hem şükür vazifemizi yerine getirmiş oluruz hem de istenen manada bu nimetlerden faydalanmış oluruz. 

Böyle yapmayıp; birer nimet olan, hayatımızı kolaylaştıran ve şükür gerektiren bu cihazları maksatlarının dışında kullanıp; malâyâni, boş, zararlı işlerde istimal edersek, hem dünyevî,  hem de uhrevî hayatımıza zarar vermiş oluruz.

Bu meyanda, millet olarak bu işin neresindeyiz acaba? “Akıllı” diyebileceğimiz; evimizdeki tabletleri, televizyonları, cebimizdeki cep telefonlarımızı maksatlarına uygun kullanıp, faydalı bilgi ve programları izlemek için mi kullanıyoruz? Yoksa maksatlarının dışında; boş, malâyâni, zararlı oyunları oynamakla ve eğlenceli programları ve dizileri seyretmekle mi geçiriyoruz?

Yapılan araştırmalara göre Türkiye halkı günlük ortalama olarak 5-6 saatini televizyon, internet gibi dijital uğraşlarla geçiriyor. Bu vaktin de yine büyük çoğunluğu malâyâni, zararlı dizi ve programlarla geçiyor.

Bu sonuçların hiç de sürpriz olmadığını, doğru tespitler olduğunu görüyoruz. Çevremizdeki kadın-erkek her yaştan insanın yolda, sokakta, iş yerinde, sofrada, camide, hatta Nur derslerinin yapıldığı dershanelerde, direksiyonların başında bile cep telefonuyla meşgul olduğuna hep şahit oluyoruz.

Ailelerin çoğunda, televizyonlarla beraber, hane halkı nüfusu kadar tabletler ve akıllı cep telefonları var. Dinimizin israf gibi bir yasağının görmezden gelinmesi bir tarafa, insanların psikolojileri altüst oluyor, sağlıkları ciddî manada tehdit altına giriyor. Böyle dijital bir alanın bağımlısı olan böyle bir toplumun, içine düştüğü uyutucu oyalanmalarla maruz kaldıkları maddî ve manevî zararlarının farkına varamayacak derecede gafleti de bu tehlikeli gidişatın bir başka acı tarafı. 

Sonuç olarak birer nimet olan bu cihazlar, maksatlarını aşan bir şekilde istimal edilince belki de insanların büyük çoğunluğunu uyuşturarak artık bağımlı hale getiriyor ve bağımlı olanlar bu marazdan kolay kolay kurtulamıyor.

Bu hastalığa yakalanan insanların kahir ekseriyeti içe kapanık, bencil, toplumdan kopuk, aile fertleriyle dahi irtibatını koparmış, okulda ve iş yerinde başarısız, sağlığını bile kaybetmiş âdeta birer robot olarak hayatlarını devam ettirmeye çalışıyorlar maalesef.