Cennet elbiseleri üzerinden sıyrılınca utancından kaçmaya başladı. Yüce Allah “Ey Âdem benden mi kaçıyorsun?” buyurdu. Hz. Âdem (as) “Hayır ya Rab! Senden nereye kaçabilirim ki, ama senden çok utanıyorum.” dedi.
Sonra Allah’a kendisini affetmesi için yalvarmaya başladı. Allah ona nasıl dua etmesi ve ne şekilde tövbe etmesi gerektiğini ilham etti.  O zaman şöyle yalvarmaya başladı: “Ey Rabbimiz! Biz kendi nefsimize zulmettik. Eğer Sen bizi affetmez ve bizi korumazsan biz gerçekten hüsrana uğrayıp helak olanlardan oluruz.”  diye yalvarmaya başladılar.
Yüce Allah Hz. Âdem’i (as) yeryüzüne indirdi ve şayet samimi bir şekilde tövbe ederek emirlerine bir daha karşı gelmezse affedip Cennetine alacağını da vaat etti.  
Yüce Allah Âdem’in (as) günahı kasıtlı olarak değil, kendisine yaptığı uyarıyı unutmuş olmasından dolayı işlediğini bildiği için Âdem’e “İnsan” dedi. İnsan nisyan kökünden alınan bir kelime olduğu için nisyana, yani unutmaya müpteladır. Affedici ve merhametli olduğu için de Âdem’in tövbesini kabul etti ve onu kendisine peygamber yaptı.

PEYGAMBER KISSALARI
YENİ ASYA ARAŞTIRMA MERKEZİ