Rabbimiz, bunu bize vermiş ki müsabaka hikmeti ortaya çıksın. Diğer engellerimiz, hayatımız müddetince bize ârız olan, doğuştan veya daha sonra oluşan bedensel engellerimizdir. Bu engellerimiz ile imtihanın zor şartlarını yaşamak mecburiyetinde kalırız…

Bu engellere, on insandan biri muhataptır. Ve onların aile fertleri veya devlet onlara yardımcı olmak mecburiyetinde kalırlar… Bu, Cenab-ı Hakk’ın imtihan için verdiği bir haldir.

Sabretmek şartı ile ve şikâyet etmemek sureti ile bu insanın ebedî âlemini kazanması büyük bir ikram-ı İlâhî’dir... Bunun aksini düşünmek; elbette ki, insanı bu dünyası gibi ahiretini de kaybettirecek bir azaba götürür…

“Neden bana bu musibet verildi, benim suçum ne idi?” gibi söylenen sözler ikinci bir musibet olarak insana ârız olur... Dünya çapında devletler ve milletler, bu hallere muhatap insanlara maddi ve manevi yardımlarını kanunî bir mecburiyet olarak telâkki etmişlerdir.

Engelli kişilerin engellerine muhatap olan diğer insanlar da; birinci derecede anne, baba, akrabalar ve kardeşlerdir… Onlar da bu suretle ayrı bir imtihan yaşarlar... Bunlar da aynen engelliler gibi imtihan ile karşı karşıyadırlar...

Bu zor hallere karşı sabır ve tahammülleri neticesinde, onların ebedî âlemdeki mükâfatları çok büyüktür... Asıl engeller, insanın kulluktan uzak tutan hayat halleridir…

Ülkelerin emniyetlerini ve asayişlerini temin etmek için kolluk kuvvetleri ihdas etmek ve kanun hükmüyle cezalandırılanlar için hapishaneler yapmak için büyük maddi harcamalar yapmaları ise ayrı bir şeydir...

Demek ki mesele, “İman tevhidi, tevhid teslimi, teslim tevekkülü, tevekkül saadet-i dâreyni iktiza eder.” hakikatini iyi anlamaktan geçiyor…