Milli dağcımız Tunç Fındık iki yıl önce Karakurum'da Pakistan-Çin sınırı üzerinde bulunan, 8 bin 611 metreye ulaşan yüksekliğiyle, Everest'ten sonra dünyanın en yüksek ikinci dağı olan K2’nin zirvesine ulaşmayı başardı. Bu tırmanış ile birlikte Tunç Fındık, dünyanın en yüksek ilk 8 zirvesine birden çıkmayı başarabilen tek Türk dağcı ünvanını aldı.  Tunç Fındık’la dağcılık sporu hakkında konuştuk.

Bu spor ile kaç yıldır uğraşıyorsunuz?

Profesyonel bir dağcıyım. 20 yıldır tırmanıyorum. Şimdi de kar ve buzda tırmanmak üzerine çalışıyorum. Çok büyük bir projem var. Bu, olimpiyatları kazanmakla eşdeğer bir proje. Daha da zoru ve daha da tehlikelisi. 14x8000 adı altında. Dünyadaki 8 bin metre sınırını aşan 14 tane dağ var. Bunların hepsine tırmanma projesi. Ve, dünyada bunu yapan 30 tane seçkin sporcu var. Türkiye’den yok. İlk ben olacağım. Çok uğraştırıcı ve tehlikeleleri olan bir proje. Ben şu ana kadar 7 tane farklı 8 bin metrelik dağa tırmandım. Everest’e iki defa tırmandım.

İlk nereye tırmandınız?

2001 yılında ilk tırmandığım 8000’lik Everest Dağı oldu. Ancak ben dağcılığa 1990’larda Türkiye’deki tırmanışlarla başladım. Toroslar’da çevre dağlarda olsun, bütün dünyada tırmanmışlığım var. Alpler’de, Kafkaslar’da, Himayalar’da olduğu gibi birçok yerde tırmanmışlığım var.

Tırmanıştan önce ne gibi hazırlıklar yapıyorsunuz?

Dağcılık çok hazırlık ve antrenman yapılmasını gerektiren bir spor. Dağcılık bir kaba kuvvet sporu değil. Kaba kuvvet de gerektiriyor elbette. Kas gücü ve fizikî kuvvet de gerektiriyor. Ancak öncelikle çok iyi hazırlık ve dağı iyi tanımak gerekiyor. Çok tecrübe sporu. Yapacağınız tırmanışa kafa olarak hazır olmanız gerekiyor.

Ne gibi malzemeler gerekiyor?

Dağcılık için birçok değişik malzemeler gerekiyor. Teknik dağcılık yapacaksanız ipler, kaya çivileri, buz vidaları, kramponlar, ayakkabılar, kask gibi birçok kalem değişik malzemeler gerekiyor. Yüksek ve soğuk ortamlarda özellikle kullanmak üzere olan giysiler, çadırlar ve uyku tulumları en gerekli malzemelerdir.

İyi bir tırmanış için kaç kişilik bir ekip olmalı?

Çok değişir. Tek başınıza da güvenli bir tırmanış yapabilirsiniz. Bunun da değişik yöntemleri var ama küçük dağcılık ekibi genelde 2-3 kişiden oluşur. Normalde teknik bir rota çıkıyorsanız, ipler ve teknik donanımlar kullanıyorsunuz. Uzun ve tehlikeli rota ise biraz da yardımlaşma gerektirdiğinden dolayı en az 3 kişi olmanız gerekiyor.

Hangi iklim şartları tırmanış için idealdir?

Bunun aslında bir standardı yok. Çünkü kayaya tırmanıyorsunuz, daha ılık bir havada tırmanmak istiyorsunuz. Yüksek dağa çıktığınızda ise örneğin 8 bin metrelik bir dağa çıktığınızda veya  kış şartlarında Türkiye’de bir dağa çıktığınızda ısı çok düşük oluyor. Hava çok kötü olabiliyor. Bunu sizin kontrol etme şansınız yok. Dolayısıyla her iklimde dağcılık yapmaya hazırlıklı olmalısınız.

Tırmanışta sizi neler zorluyor?

Dağlar sürprizlerle dolu ve bilinmeyenler içeren yerler. Zaten bu sporun zevki de bu. Hava çok kötüye dönebilir. Kar derin olabilir. Rota, beklediğinizden zor olabilir. Yani, sizin hazırlığınızı aşacak şeyler de olabilir. Dağların sürprizleri bunlardır. Beklemediğimiz çok şey; bir kaza olur, birinin başına birşey gelir, onunla uğraşmak zorunda kalırsınız. Kendinizi iyi hissetmezsiniz, birşey beklediğiniz gibi gitmeyebilir. Ama bazen de herşey mükemmel gidebiliyor gerçekten. Fakat, bilinmeyene hazırlıklı olmak gerekiyor.

Güvenlik ve tedbir sizde en önemli bir kural mı?

Tabi, aynen. İyi eğitimli olmak, tecrübeli olmak. Sınırlarını çok aşan bir şeyi yapmamaya çalışmak dağcılıktaki önemli kurallardır.

Çok zorlandığınız bir tırmanışta neler yapıyorsunuz?

O duruma düşmemek önemli. Başına tehlike geldi mi diye sorulur hep. Tabi ki, her zaman dikkatsiz olduğunuz takdirde tehlike çok daha ileri boyutlara gidip, hayatî boyutlara da gelebilir. Ancak bunun olmamasına gayret ediyorsunuz. Tecrübe bu  zaten. Başınıza birşeyin gelmemesi için o durumları tanımak ve o duruma düşmeyecek şekilde donanımlı olmak.

Zirveye çıkınca herşey bitiyor mu?

Zirve, mesela K2 gibi 8 bin 600 metrelik dünyanın en yüksek ikinci dağı. K2 gibi bir dağın zirvesine çıkmak müthiş bir deneyim. Çok heyecanlanıyorsunuz. Ama iki aylık bir çabanın sonucunda zaten bu tırmanışı gerçekleştirmiş oluyorsunuz. Ve, aşağıya inmeden herşey bitmiş olmuyor. Ana kampa indiğinizde hatta şehre geri döndüğünüzde ancak tırmanış bitmiş oluyor. Zirveye çıktığınızda o anlık seviniyorsunuz. Ama karşınızda bir sürü problem var. Aşağıya inişin dertleri sizi bekliyor. Çünkü, mesela K2 gibi dağda her zirveye çıkan 3 kişiden bir tanesi hayatını kaybediyor. Dolayısıyla hiçbir zaman öyle inanılmaz bir sevinç gösterisi yapacak bir haliniz olmuyor.

Röportaj: Erol DOYURAN
[email protected]