“Mevlâ bizi affede / Gör ne güzel bayram olur

Cürm ü hatalar gide / Bayram o bayram olur.” 

Muhammed Lütfi Efendi’nin bayramı böyle işte.

Mevla’dan affedilmeyi beklemektir.

Affedilmeyi gerektirecek bir şeyler yapmaktır.

Özür dilemektir mesela. Tövbe etmektir. Pişmanlık göstermektir.

Aynı şeyi insanlar arasında da yapmaktır. Belki O’nun affetmesi, anne babanın, insanların rızasındadır.

Yanlışımız olan insanlar olmuşsa barışmaktır onlarla. Helalleşmektir.

Affetmesini istemektir. Dil dökmektir. Hakkı varsa ödemektir.

Barışmaktır küslerle. Ama barışmak için de önce adım atmaktır. 

Mesela ziyaretine gitmektir. Bazen el öpmektir. Hediyeleşmektir. Gönül almaktır.

Bir de günahlardan çekinmektir bayram. Hatalardan uzaklaşmaktır.

Temizlenmektir kirlerden. Bembeyaz bir sayfa gibi yeniden hayata başlamaktır. İşte bayram böyle olur.

Rabbimize karşı tertemiz olmak için, insanlara karşı tertemiz olmak için yepyeni bir sayfa açmak.  Geçmişi temizlemek, geleceği temizlemek; buna samimi niyetlenmek. Bayram, bir şeyler yapınca bayramdır.

Kaç el öpmüşsün, kaç gönül hoşnut etmişsin, kaç nefse zor gelen adım atmışsın, kaç fakir gözetmişsin? Ve bütün bunları da nasıl bir ihlas ile yapmışsın? İşte bayramın bayram katsayısı budur. 

Bayram size gelmez, siz ona gidersiniz.

Bayram bunlara vesile olmuşsa, işte o zaman, bayram o bayram olur.