Bu görüşmeler yolunda çekilecek zahmetleri, masrafları; görüşmenin vereceği lezzetten, kıymetten daha ucuz bulur. “Evet, bazan bir tek dostunu, bir iki saat görmek için, yirmi gün yol gider ve yüz lirayı sarf eder.” cümlesini aynı eserinde bu amaçla kullanır.

Nur talebelerinin birbiriyle görüşmesindeki güzel niyet, yüksek maksat ve muhteva, görüşmelerde geçen zamanı her iki taraf için adeta ibadetleştirir.

Büyük kazandıran bu müjdeli görüşmeleri, ‘müfritane irtibat’ları, nefis ve şeytan ve gizli düşmanlar elbette büyük yıkımlara, ‘müfritane gıybet’lere, fitnelere dönüştürebilmek için var gücüyle uğraşacaktır. Ama ferasetli Nur talebeleri bu ulvi görüşmelerin amacından sapmaması için tedbirler alacak ve bir araya gelmeyi engelleyecek manileri de sabır ve tahammülle def edeceklerdir.

Muhabbet dolu, ihlaslı bu görüşme ortamları Risale-i Nur medreseleridir. Buralardaki uhuvvet buluşmaları nurun, Nur talebelerinin bayramıdır. Nurlu, mukaddes bu mekanlar, sakinleri kardeşler, okunan dersler, derslerin kişilere yüklediği halet-i ruhiye, tahkiki hale gelen iman, imanın insan ruhuna verdiği kuvve-i maneviye, güven ve terbiye olan nefisle insan, tam bir insan olur ve huzur bulur.

Buradaki ‘ahiret için, hayır için, ibadet ve sevap için…’ bir araya gelme niyeti ve amacı, görüşmeleri kemalat yolculuğuna çevirir. Böyle bir araya gelmelerin, ‘her bir saati yirmi saat ibadet hükmüne’ geçer ve iman ve Kur’an hizmeti vesilesiyle o yirmi saat yüz saat kadar kıymet kazanır. 

Bu görüşmelerden Allah da razı olur ve mele-i alanın sakinleri alkışlar. 

Evet, güzel duygular, hayatı ve yaşanan ortamı güzelleştirir.

Dipnot:

1- Bediüzzaman Said Nursi, Tarihçe-i Hayatı, YAN, İstanbul, 2007, s. 660.