Yumurtadan çıkıp, gözleri kapalı, tüyleri yok ve sadece yaptıkları gagalarını açmak ve beklemek olan bir acziyetten, henüz daha gelişmemiş, sertleşmemiş gagalar, anne kuşun kursağından zorlanarak çıkardığı yiyeceği olan kay’a kadar emrine musahhar edilen bir anne görüntüsü, bir Rabbin hikmetli hareketlerle kuşattığı bir mahlûkun ibretli, hikmetli hallerini izledik.

Her akşam balkonu yıkıyorum. Yumurta halinde iken bile kuşun yaptığı yuvadaki san’atlı emeğini, tel parçalarıyla sağlamlaştırdığı ot parçalarını nasıl bir yuvaya dönüştürdüğü kesinlikle bir ilhamın ürünü olan hikmetli aşamalar tefekkür ettim ve yumurtanın içinde bir canlı vardır düşüncesi ile kuşun yuvasına müdahale edemedim.

Anne kuş, sabahın erken vakitlerinde tam da rızıkların dağıtılma zamanlarında yavrusunun olduğu yuvaya geliyor.

Annenin yuvaya gelişiyle ortamda ciddî bir hareketlenme yaşanıyor. Anneden farklı bir ses, yavrudan da daha farklı bir sesle buluşma sahnesinin neşesi kendini hissettiriyor.

Anne, kursağından kanat çırparak çıkardığı yiyeceği (kay) yavru kuş yine kanat çırparak annenin gagasına sıçrayıp, onun ağzından alıyor ve yiyor.

Bu sahne çok ibretlik.

Yiyen yemekten dolayı, yediren de yedirmekten dolayı memnun.

Şimdilerde bizim yavru kuş, küçük çaplı yürüme, yürürken kanatları çırpma antrenmanları yapıyor.

Bu esnada üçüncü bir kuş da gelip gidiyor. Yavru kuşun civarında onunla bir değişik temas uyguluyor.

Bu temas, onu hareketlendirmek, onu uçuşa hazırlamak, kanatlarını kullanmak öğretici amacı taşıdığı apaçık.

İzliyoruz, zaman zaman yavru kuşun saklandığı yerden bu üçüncü kuşumuz onu çıkarıyor, gagasıyla asılıyor ve eğitime çağırıyor.

Nitekim bugünlerde bizim yavru kuş, biraz da kendine gelmiş olmanın, özgüvenin tesiriyle bir iki adımlık mesafelerde uçuşlar gerçekleştiriyor.

Müthiş bir heyecan hali içerisinde olduğu çıkardığı sesten anlaşılıyor. 

Yavru kuş halen anneye bağımlı. Çünkü yiyecek atıyorum, pek iltifat etmiyor. Yemek saatinde anneyi bekliyor.

Dün çok ilginç bir sahneye şahit olduk. Sanırım anne ve baba kuşlar, yani ebeveyn, yavrunun yanındalar ve üzerlerinde daha ciddî bir telâş ve heyecan hali taşıyorlardı. Biz de merakla onların bizi görmediği bir açıdan onları izliyoruz.

İki kuş, bizim yavru kuşu birazda iteleyerek bizim yan komşunun balkonuna uçuş yaptılar. Bizim yavru kuş bu ilk uçuşun verdiği heyecanla hayatında bir ilk yapmış olmanın heyecanını taşıyordu.

Durum anlaşıldı ki, artık bu yavru kuşumuzun yuvadan uçma zamanı gelmiş. Bu iki ebeveyn kuşun özel ilgisi birkaç gün sürdü. Yani uçuş alanını bu iki kuş belirliyordu.

Yavru kuş gidiyor, geliyor ve ebeveyn kuşlar çok da görünmez oluyordu.

Ama istisnasız her akşam bizim yavru kuş, (artık yavru da değil ya) gidiyor, geziyor, yiyor, içiyor ve akşam yuvaya dönüyordu.

Dün itibariyle artık evi boşaltması için bir ihtarname çektik. Çünkü balkonu daha aktif kullanacağız ve isot yani biber işlemesi yapacağız.

Sağolsun anlayışla karşıladı. 

Biz de bir ayın içerisinde bir kuşun dünyaya gelişini, büyümesini, yeme içme eylemlerini, uçuş antrenmanlarını, anne-baba ve evlât ilişkilerini hayvanlar âlemi penceresinden ibretle temaşa ve tefekkür etmiş olduk.

Hasılı, büyük bir kitap olan kâinat ve içindekiler, insana ne de çok şeyler söylüyor. Tefekkür edebilen için hiçbir sahne öylesine değil.