Önceki yazılarımızda da belirtiğimiz gibi, çağımızın müceddidi ve müfessiri Üstad Bediüzzaman Hazretleri, daima Kur’ân’ın emri olan Adalet-i mahzanın, yani tam adaletin uygulanmasını ve ancak onunla beşerin saadet bulacağını belirtmiştir. Çünkü Hakikî adalet, Allah’ın insanlara büyük bir ihsanıdır.
Bu enaniyet asrında, zulmün had safhaya ulaştığı bir zamanda, ehl-i imanın hak hukuk ve adalet hassasiyeti artmalıdır. Evet, Ehl-i iman, doğru İslâmiyet’i fiiliyle göstermekle mükelleftir. Ta ki, tam adalet, hakikî hürriyet ve İslâmiyetin hakikatleri tam manasıyla anlaşılsın. “Millet-i İslâmiyenin sebeb-i saadeti, yalnız ve yalnız hakaik-i İslâmiye ile olabilir. Ve hayat-ı içtimaiyesi ve saadet-i dünyeviyesi şeriat-ı İslâmiye ile olabilir. Yoksa adalet mahvolur. Emniyet zîr ü zeber olur. Ahlâksızlık, pis hasletler galebe eder. İş yalancıların, dalkavukların elinde kalır.” 1 Bu itibarla, bütün mesele İslâm’ın ve Kur’ân’ın hakikatlerinin anlaşılmasıyla hal olacaktır. Bu da ancak, Ehl-i iman insanların İslâm’a ve Kur’ân’a ayna olmalarıyla mümkündür. “Tâ anlaşılsın ki: Saadet-i beşeriye dünyada adalet ile olabilir. Adalet ise doğrudan doğruya Kur’ân’ın gösterdiği yol ile olabilir.” 2
Kur’ân, gösterdiği yolda tam adaleti istemektedir. “Bir hatır için bin hatır kırılmaz.” “Birinin hatasıyla başkaları mesul olmaz” demektedir. “Müsavatsız adalet, adalet değildir.” 3 ve “Adaletin tevziinde adalet olmazsa zulüm görünür.” 4 diyen Üstad Bediüzzaman Hazretleri, şu tesbitte bulunmuştur: “Çünki nasıl bin masumların hukukunu çiğneyen bir zalimi cezalandırmak ve yüz mazlum hayvanları parçalayan bir canavarı öldürmek, adalet içinde mazlumlara bin rahmettir Hodgâmlık ile öyle insan olur ki; ihtirasına mani her şeyi, hattâ elinden gelirse dünyayı harab ve nev’-i beşeri mahvetmek ister.” Ve o zalimi affetmek ve canavarı serbest bırakmak, bir tek yolsuz merhamete mukabil yüzer bîçarelere yüzer merhametsizliktir.” 5 evet, hakikî adalet, masumu ve masumiyeti esas alarak, zalimiyete de set çekmektedir.
Üstad Bediüzzaman Hazretleri, “Evet, ben, neseben ve hayatça avam tabakasındanım. Ve meşreben ve fikren “müsavat-ı hukuk” mesleğini kabul edenlerdenim. Ve şefkaten ve İslâmiyetten gelen sırr-ı adalet ile burjuva denilen tabaka-i havassın istibdad ve tahakkümlerine karşı eskiden beri muhalefetle çalışanlardanım. Onun için bütün kuvvetimle adalet-i tâmme lehinde, zulüm ve tagallübün ve tahakküm ve istibdadın aleyhindeyim.” 6 sözleriyle hakikî adaletin olmazsa olmazlığını dile getirmiş, hem eski meb’usana hem de şimdiki vekillere ve yetkililere hakikî ve tam adalet olan adalet-i mahzayı esas almalarını istemiş; “Adalet namazında kıbleniz dört mezheb olsun. Ta ki, namaz sahih ola” 7 diyerek, hakikî adaletin adeta insaniyetin namazı olduğu hakikatine dikkat çekmiştir.
Bu manalar ışığında, biz Nur Talebeleri de aynı düşüncenin takipçisi ve savunucusuyuz. Üstad Bediüzzaman ne demişse o. Bu sebeple, Yeni Asya kişilerle değil, fikirlerle muhatabdır.
Bütün insanlığın ortak malı olan hakikî hürriyet ve hakikî adaletin hâkim olması ve sahiplenmesi için neşriyat yapmaktadır.
Üstad Bediüzzaman ve Risale-i Nur’dan aldığı dersle, masumiyeti savunmayı, zalimiyete karşı çıkmayı şiar edinmiştir. “Bir zulmü engelleyemiyorsanız, en azından onu duyurun” diyen Hz. Ali Efendimiz ve “Zalimliği semavata işittirecek derece bağıracaksın” “Kuvvet kanunda olmalı. Yoksa istibdad tevzi olunmuş olur” diyen Üstad Bediüzzaman Hazretleri’nin sözcülüğünü üstlenmiştir.
Dipnotlar:
1- Eski Said Dönemi Eserleri 264. 2- age. 266. 3- Mektubat 560. 4- Münâzarât 94. 5- Şuâlar 254. 6- Lem’alar 287. 7- Tarihçe-i Hayat 75, 11.