“Tasarruf edelim, israfı önleyelim” denildiğinde buradaki ‘israf’ın imkânları ‘çöp’e atmak olduğunu anlamayanlar “Niye tasarruf edelim ki? Hem itibardan tasarruf edilir mi?” diyorlar. İdareciler bunu sözleri ile söylemeseler de çoğu zaman icraatlarıyla tasdik etmiş oluyorlar.

Türkiye’nin düzlüğe çıkması başka pek çok sebeple beraber israfı önlemesine de bağlıdır. Peki israfı önlemek çok mu zor ki idareciler bu adımları atmaktan uzak duruyorlar? Esasında israfı önlemek zor değil, sadece kararlılık ve planlama gerektirir. Belki bunun bir yolu da zaman kaybetmeden “İsrafı Önleme Bakanlığı”nı kurmaktır. Bu mesele gündeme geldiği her defasında ifade edildiği üzere böyle bir bakanlık isimden ve resimden ibaret olmamalı ve yaptırım gücü de olmalı. Ayrıca yeni bir israf kapısı açmamak için merkezde belli sayıdaki kadro dışında herkes bu iş için gönüllü olmalı, gönüllü çalışmalıdır. “Bu zamanda kim gönüllü çalışır?” diyenler çıkabilir. Ülkemizde yüzlerce ve belki de binlerce “gönüllü kuruluş” olduğuna göre niçin bu iş için de gönüllü çalışanlar olmasın?

Tasarruf meselesi çok sık gündeme gelmesine rağmen netice alıcı adımların atılmadığı da bir gerçek. İdareciler sözleriyle tasarruf yapacaklarını ilan ediyorlar, ama sıra bunu uygulamaya geldiğinde iş çığırından çıkıyor. Nitekim konu bir vesile ile TBMM’de de gündeme gelmiş. 

TBMM Plan ve Bütçe Komisyonu üyesi Ahmet Vehbi Bakırlıoğlu, tasarrufun kâğıt üzerinde kaldığını belirterek kamudaki araç sayısının 2024’te 111 bin 599 iken Haziran 2025’te (kiralıklar hariç) 120 bin 817’ye çıktığını, gelecek yıl da bin 667 yeni araç alımının öngörüldüğünü söylemiş. Bakırlıoğlu, “Kamuda gerçekten bir tasarruf hedefleniyorsa önce lüks makam araçlarının gözden geçirilmesi gerekiyor. 360 tane araç satıldı diye kamuoyuna ‘tasarruf yapıyoruz’ asla denemez. Üstüne bir de hâlâ kamuya araç almaya devam ederken… Yani ‘tasarruf’ diyerek vatandaşa kemer sıktıran iktidar, kendi araç filosunu büyütmeye devam ediyor. Bu resmen dostlar alışverişte görsün demek oluyor” ifadelerini kullanmış.

Kim bu serzenişe haksız diyebilir?

Tabiî ki kamudaki israf sadece ‘araba saltanatı’ ile sınırlı değil. Açıklık ve şeffaflık olmadığı için kamu ihalelerinde ne kadar paramızın israf edildiğini öğrenemiyoruz? Acaba bin liraya ihale edilen bir işi, mesela 800 TL’yi yaptırmak mümkün olmaz mıydı? Açıklık ve şeffaflık olsa bunlar da tartışılır ve bu yolla Türkiye’nin ne kadar parasının israf edildiğini de öğrenmiş olurduk. 

“Öğrensek ne olacak ki?” demeyelim. Öğrenilip bilinecek ki haklı itirazlar dile getirilsin ve israf sona ersin...

Tartışmasız şekilde ‘tasarruf dersi’nde sınıfta kalmış durumdayız vesselam.