Bediüzzaman, Risale-i Nur ile İslâm medeniyetini yeniden ihya ve inşa projesidir.

İslâm âlimi Bediüzzaman Said Nursî’nin çözüm tekliflerini uygularsak buna ulaşabiliriz. Zira, bir asrı aşkın önceki tekliflerine ancak yeni yeni ulaşmaya ve idrak etmeye başladık. O, insanlığın temel meseleleri hakkında Kur’ânî çözüm tekliflerinde bulunduğu gibi, bölge içinde hâlâ tazelik ve geçerliliğini koruyan teklifler de sunmuştur.

Bu çerçevede yaşadığı topraklarda görülen sorunlar hakkında da çözüm teklifleri, insanı ve bölgeyi tanıyan bir psikolog-sosyolog derinliğinden öte getirmiştir.

1907’de, İstanbul’a şunun için gider:

● Var olan Türk-Kürt kardeşliğini,

● İttihad-ı İslâm’ı pekiştirecek,

● İlim birliğini temin edecek, din ilimleriyle fen ilimlerini bir arada okutacak Medresetüz’zehra üniversitesini, Ortadoğunun Merkezi Van’da tesisi için İstanbul’a gider. II. Abdülhamid’e projesini sunar.

Ne var ki, o günkü iktidar, Padişahın da tasvibiyle, “Eğitim meselesi hükümetin gündemindedir” deyip, ona sus payı olarak ihsan-ı şahane teklif edilir. O ise bunu reddederek tımarhane ve hapishaneye girmeyi göze alır.

 Evet, Bediüzzaman, aynı projeyi Sultan Mehmed Reşad’a da takdim etti, o da kabul etti. Ankara hükümeti de kabul etti. 150 bin banknot tahsis etti. Ama, kâğıt üstünde kaldı.

Ve bugün toplum ancak 100 sene sonra bu noktaya geldi: Doğu’daki bazı üniversitelerde Kürdoloji bölümleri açıldı, Kürtçe serbest bırakıldı…