Asıl anarşik olay, idarecilerin toplumu kutuplaştırmaları, dindarı dindara, aileleri ailelere, cemaatleri cemaatlere düşman etmek, kırdırmalarıdır. Ve buna “resmî terör!” denir.  

Kaldı ki, bizim söylediğimiz, “Hiçbir günahkâr başkasının günahını yüklenmez.” (En’âm Sûresi, 6:164; vd.) âyetince suçun şahsiliği esastır. Toptancılık yapıp “Herkesi terörist!” diye ilân etmek iftiradır. Kur’ân adaletine uymaz.  

Pankart meselesine gelince, Kur’ân’a göre pankartı kim asmışsa onu mesul tutacaksınız, hepsini değil. Ayrıca, o kurgulanmış bir provokasyon olabilir. Her meslek, her parti, her siyasetli cemaat, her toplulukta radikaller bulunur. Özellikle böyle zaman ve zeminlerde.  

Meseleyi yalnızca onlarla değerlendirmek olmaz. Meselâ, iktidar partisinde “Bakara-makara!” diye dalga geçenleri biliyoruz. Ama bunlar herkese teşmil edilmemeli.  

Diğer taraftan, “Bunlar maneviyattan uzaktır!” gibi lâflar siyaset ve yönetim bilimine de, aykırıdır. Gerekli kanunî, hukukî tedbirler alırsınız, herkesi aynı kefeye koyup suçlayamazsınız, tahrik edip karşı tarafa itemezsiniz.  

Peygamberimiz (asm) ve Halifeler (ra) yönetiminde Hıristiyanlar, Yahudiler, münafıklar yaşamıştır. Kaldı ki, cenaze namazları bile kılınmıştır. (Ki, herkes karşıtlarını münafıklıkla, teröristlikle suçlamazdı. Onların listesi yalnızca Ebu Huzeyfe’de (ra) vardı...) Herkes bilmiyordu, kimileri bildiği halde açıktan yaftalamıyordu…  

Diğer taraftan, senin, benim, hepimizin tanıdığı masum akraba, komşu, çocuğunun öğretmeni, dindar-başörtülü-başörtüsüz-ev hanımlarının nasıl “terörist” ilân edildiğini, hapislere tıkıldığını herkes biliyor.

Ayrıca, nicelerine tedavi hakları olduğu halde verilmemiş, niceleri ölüme terk edilmiştir! Halbuki, hayat o kadar değerlidir ki, başkasının hayatına kast eden kısas ile hayatıyla öder!  

Bu bir şaka veya kuru bir tehdit değil: “Kim de, zerre miktarı bir kötülük yaparsa, cezasını görecektir!” (Zilzal Sûresi, 8)