Şahısların “milliyetçiliğine bağlı, ilkelere dayanan” bir rejim, hür, demokratik ve âdil olabilir mi? Kişinin “ilkelerine bağlı” bir rejim istibdat değil midir? İşte istibdadın, despotizmin târifi:

“Tek bir yöneticinin toplumu baskı altında yönetmesine dayanan düzen, baskıcılık, hiçbir hakkın ve özgürlüğün bulunmadığı tek adam yönetimi. Vatandaşlarına hak ve hürriyet tanımayan sınırsız tahakküme, zorbalığa dayalı bir sistem. TDK’ya göre İstibdat; hak ve özgürlük tanımayan sınırsız monarşi, despotluk, despotizmdir.

Şimdi de sistemin resmî adına ve yönetim şekline bakar mısınız: Yasama/kanun çıkarma, yürütme/icra ve yargı (kontrol, denetim) tek kişinin elinde olduğu “Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi.” Türk tipi ucûbe sistem tek kişilik demokrasi!.. Geçerli olduğu âile, cemaat, toplum istibdatla yönetilir! Zirâ, “İstibdat, zulüm ve tahakkümdür.”1

Peki, istibdatın karşıtı hakiki hürriyet, meşrûtiyet, demokrasi, cumhuriyet nedir? “Hürriyet-i şer’iye Cenab-ı Hakkın Rahman, Rahîm tecellîsiyle bir ihsânıdır ve imanın bir hassasıdır [özelliğidir].”2 Padişah, kral, sultanın başkanlığındaki şûra, meclis, “Meşrûtiyet, adalet ve Şeriattır.”3 (Ki, anayasa, kural ve kanunlara uygun, demektir.)

Demokrasi; devlet reisi ve başkanları halkın seçtiği temsilcilerinin yetkilerinin anayasa ve halkın hür iradesinin elinde bulunduğu yönetim biçimidir.

“Cumhuriyet ki, adalet ve meşveret [meclis, şûra, yani, ekseriyetin görüşüne uyma] ve kanunda inhisar-ı kuvvetten [gücün kontrol altına alınarak hukuki, kanuni çerçevede kullanılması] ibarettir.”4

Şimdi söyler misiniz ey akıl, iz’ân, insaf sahipleri! Müstebit, zorba sistem mi, yoksa Şeriatın getirdiği hürriyet, meşveret, meşrûtiyet, cumhuriyete, demokrasiyi mi tercih etmeliyiz?

Dipnotlar:

1-Divan-ı Harb-i Örfî, Enst./intr., s. 23.; 2-Hutuvat-ı Sitte, s. 67.; 3-Divan-ı Harb-i Örfî, s. 23.; 4-Age., s. 65.