Üstadımızın da zaman zaman temas ettiği, hatta eserlerinde iktibas ettiği şiir, seslerin, ritimlerin, âhenklerin kaynaşmasıyla hisleri, intibaları, heyecanları güçlü bir şekilde anlatma şekli ve sanatı; bu yolla meydana getirilmiş edebî eserdir. 

Diğer bir ifade edişle, “Şiir, kalbe gelen bir hadisenin lisan hâlinde tecelli edilişidir; hissin birden bire lisan oluşu ve lisan hâlinde kalışıdır.”1 

Mehmet Akif ise; 

“Şi’r için “göz yaşı” derler, onu bilmem, yalnız, 

“Aczimin giryesidir bence bütün âsârım”2 diyor. 

Bendeniz de, sizler için; billassa, Genç Nur Talebesi kardeşlerimiz için 2017 yılında kaleme aldığım ve belki bir gün onlara “marş” olur diye ümit ettiğim nâçiz bir şiirini paylaşacağım.  

Arz ederim: 

EL ELE  

Elimizde nûr-u Kur’an; düştük yola, yılmadan  

Yürüyelim hep beraber bu yolda, yorulmadan  

Tavzif etmiş, Sübhanımız, bizi kutlu yolunda  

Hizmet bitmez, nurculukta; ömürler son bulmadan 

Cehâletin yarasına, nûr’u merhem yapalım   

Tökezleyip düşenlerin ellerinden tutalım    

 Bir şûle ki huzmeleri, yerde, zulmeti yardı 

Hak dâvâsı, nûr sevdâsı bütün cihanı sardı  

Nûra meftun gönüllerle, hizmet ehli erlerle  

Sadakatli sinelerle, kervan menzile vardı  

Yolumuzdan dönemeyiz; hâdimiz biz, hepimiz   

Rabbimizin kelâmını, ilân etmek, cehdimiz    

Çağırıyor, Rabb-i rahîm, Cennetine bizleri  

Durmak, asla yakışmıyor; her gün daha ileri  

Koşmalıdır, tullab-ı nûr; nûr-u Kur’ân yolunda  

Efendimiz müjdeliyor gençler, bakın, sizleri   

Tutsun eller, ellerini; kardeşiz biz, hepimiz  

Okudukça, Risaleyi, artıyor bak şevkimiz. 

Dipnotlar: 

1- Yahya Kemal Beyatlı, Edebiyata Dâir, 48. 

2- Mehmet Akif Ersoy, Safahat, 5, İnkilap ve Aka,