Çocukları çok seven Gönüller Sultanı Efendimiz (asm), “Evlât kokusu, cennet kokusudur. Evlât dünyada nur, ahirette sürurdur”1 buyuruyor. 

Valideyn olarak her birimiz üstlerine titrer, onları maddî ve manevî her zararlardan, tehlikelerden uzak tutmaya çalışırız.

Meselenin maddî ciheti belli…

Oturmasına, kalkmasına, yemesine, içmesine dikkat ederiz. Hasta olsalar; onlar uyur, biz uyanık kalırız. Onların başı ağrısa, bizin ruhunuz sızlar. Ayaklarına diken batsa, bizin kalbiniz kanar.

Fakat iş sadece yedirip içirmekten, giydirip kuşatmaktan ibaret değil!

İyi bir eğitim alması da gerekir. Bugünün şartlarında zor da olsa, Belki o zoru da aşar,  iyi bir okulda okuturuz.

“Adam” olsun istersiniz.

Eh, -adamını, ya da madamını bulabildiysen- filanca kurumda görev alıp, bir işe yerleşir. Ağa olur, paşa olur; veya iş kurar, patron olur ve saire…

Gönül bu ya! Hiçbir ana baba çocuğunun “hamal” olmasını istemez.

Bir çocuğun arzu edildiği üzere “adam” olması için hayat konforunu sağlamak, maddî ihtiyaçlarını karşılamak, tek başına yetmiyor.

Onları, “Îmân insanı insan eder, belki insanı sultan eder”2 manasındaki hakikatlerle tanıştırmak; hem dünyasını hem ahiretini kurtaracak altyapıyla donatmak gerekiyor.

Çünkü çocuklar ana babalarının yanında Cenab-ı Hakkın bir emaneti. Onların temiz kalpleri, asil ruhları, körpe dimağları istenildiği gibi işlenmeye elverişli saf bir cevherdir.

Çocuğu zevke, keyfe alıştırmamak; israf ve lüks düşkünlüğünden uzak kalmasını sağlamak; haram lokma yedirmemek, haram süt emzirmemek ana babanın dikkat edeceği en önemli hususlar.

Onları İslâm ahlâkı ile bugün terbiye etmek gerekir. Yoksa yarın çok geç olabilir! Eğer başıboş bırakılırsa,  maazallah, hiç arzulanmayan şeylere maruz kalarak yolu eğrilir, seciyeleri berbat olabilir. Toplumun ciddi problemi hâline gelen arsız hırsız, eşkıya; tinerciler, baliciler ve benzolcüler gökten zembille inmedi. Bunlar da bu toplumun insanı, bunların da anaları babaları var. Var, ama bunlar da var!

Bunun örnekleri günümüzde az değil.

“Kâinatta boşluk yok” sözü, hepimizin malûmu.

Çocukların dünyaları güzelliklerle doldurulmazsa, hâleti, güzel olmayan şeylerle dolar.

Hâl böyle olunca; çocuğun dünya ve ahiret mutluluğunu gözetmek, onun sebeb-i vücudu olan insanların yani, ana babanın önemle üzerinde durmaları gereken bir vecibedir.

Temel sağlam gerekir, sağlam!

İşte, bunun içindir ki çiğerparelerimizi, izledikleri çizgi film ve kahramanlarının adını öğrenmeden önce, “Var Eden”in varlığından haberdar etmeliyiz.

Hadis-ı şerifte, “Çocuklara ilk öğrettiğiniz kelime ‘Lâilâhe illallah’ (Allah’tan başka ilâh yoktur) olsun”3 buyrulduğu rivayet edilmektedir.

Ürünler, zer edilen tohum cinsi olurlar.   

Unutulmamalı: Ağaç, yaşken doğrulur!

Dipnotlar:

1- Câmiü’s-Sağîr, 2: 2285.

2- Said Nursî, Sözler, 285.

3- Abdurrezzak, Musannaf, 4: 334.