İktidar partilerinin oylarının günden güne erimesi çâresizliğinde bu garabete gidiliyor. 

İki parti olarak “az oyla çok vekil çıkarma” amaçlı “ittifak sistemi”ni muhalefetin de kullanması karşısında iktidar partilerini büyük bir endişe sarmış.

Anayasaya, hukuka, temsilde adalet” temel ilkesine aykırı olan güdük “teklif”, muhalefetle, hukukçularla, konunun uzmanı akademisyenlerle, sivil toplumla, kamuoyuyla hiçbir istişâre yapılmadan kapalı kapılar arkasında kotarılıp apar topar Meclis’in önüne atılmış. 

“MİLLET İTTİFAKI”NI HESÂPLAYAMAMIŞ...

Çarpıklık, öncelikle Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın partinin ilk Genel Başkan olarak 16 Kasım 2002’de açıkladığı AKP’nin “Âcil Eylem Plânı”ndaki “sıfır baraj” sözüne ve verdiği bütün vaadlere aykırı olarak 12 Eylül darbesinden kalma yüzde on “seçim barajı”nı on dokuz yıl tepe tepe kullanıldıktan sonra yüzde 7’ye düşürülmesiyle açığa çıkıyor. 

Görünen o ki oyları hızla düşen AKP ile MHP, “cumhur ittifakı”nı kurarken, önce dört partinin oluşturduğu “millet ittifakı”nı ve “parlamenter sistem işbirliği”ne katılım irâdesini öngörememiş. 

Bu yüzden, MHP’nin tahmini “barajı geçeceği” kadar baraj düşürülürken, AKP’den kopan yeni partilerin “baraja takılması” hesaplanmış.

Erimedeki iktidar partisinin “don’t sistemi”yle sağladığı avantajı daha da arttırması isteniyor. Her ne kadar AKP sözcüleri “ittifaktaki partinin biri barajı geçince diğeri de geçmiş olur” deseler de, bu emrivakiden en başta MHP’nin etkileneceğine, hatta “sıfırlanma” ihtimaline dikkat çekiliyor. 

Böylece, bir yığın haksızlık ve hukuksuzlukla dolu “teklif”le kurulacak kumpasın, tıpkı tekrarlanan ve sayımı on dokuz gün süren, 13 bin farkın 800 bin oya çıktığı İstanbul seçimlerinde olduğu gibi ters tepeceği belirtiliyor.

Aslında, darbecilerin dahi değiştirmeye tevessül etmedikleri il ve ilçelerde en kıdemli hâkimin tabiî olarak seçim kurulları başkanı olması hükmünün kaldırılıp, -sınavlarda yüksek puan alan adayların “teğet” geçilip en az puan alan partili adayların savcı ve hâkim olarak atanmasına benzer- çoğu AKP iktidarında atanan “birinci sınıf hâkimler’ arasından kur’a ile belirlenmesi” önerisi maksadı deşifre ediyor.  

SEÇİM YASALARIYLA OYNAMAK KURTARMIYOR…

Hâsılı, yerel seçimlerde açık ara ile seçilmiş belediye başkanlarının re’sen görevden uzaklaştırılıp, seçimlerde en az oy alan partili “yandaş”ların atanması gibi çarpıklıklara yenilerinin eklenmesiyle seçim güvenliğinin en önemli güvencesi “yargı teminatı” bütünüyle berhava ediliyor.

Oysa seçim yasalarıyla oynamanın erime sürecindeki hiçbir iktidarı kurtar(a)madığı ortada.