Genç-yaşlı demeden, hiç tanımadığı, belki ilk defa karşılaştığı insanlarla hemen tanışıyor ve hemen kendisinin Risaleleri okuduğunu ve sohbetlere gittiğini, çok istifade ettiğini anlattıktan sonra, çantasından eksik etmediği küçük bir risaleyi, dergiyi veya gazeteyi muhatabına hediye ediyor. Son o kişinin sohbetlere katılması için tebliğde bulunuyor, sohbet yerinin adresini veriyor. Kendi telefonunu veriyor, onun da telefonunu alarak vedalaşıyor.  

 Dost düşman fark etmeden, rastladığı hemen herkesle selamlaşıp, sıcak ve samimi bir yaklaşımla muamelede bulunan bu hâdime muhatap olan insanların çoğu da ister istemez ilgi duyuyor. Bu şekilde dostluğun ilk adımları atılmış oluyor.

Böyle ayak üstü bir dostluğu tesis eden hâdimimiz, bunun öylesine gelip geçici bir dostluk olmayıp devam etmesi bu dostlarını arayarak, bazen de ziyaretlerine giderek, çoğu zaman da, kitap hediyeleri vererek o kişilerle dostluklarını kalıcı hale getirmeye çalışıyor.

Sırf kendimize değil, sair insanlara da Nurlardaki hak ve hakikatleri bildirmekle, tebliğ etmekle vazifeli olduğunun farkında olan bu şuurlu hâdim, ilerlemiş yaşına aldırmadan, devamlı bir diyalog içinde olmayı artık alışkanlık haline getirmiş.

Bu zamanda herkeste bulunmayan, bu alışkanlığını nasıl kazandığını soranlara: “Bu durum biraz fıtratla veya kabiliyetle alâkalı bir durum olsa da muhtaç gönüllere Bediüzzaman’ın fikirlerini ve düşüncelerini tebliğ etmek, anlatarak onları bilgilendirmek, her bir Nur talebesi için önemli bir vazife olduğu gibi benim için de önemli vazife. Bu vazifemi yerine getirmek için bir şeyler yapmaya çalışıyorum.” diyor.

“Arık genç de sayılmazsınız. Yaşınız itibariyle artı bu işi yaparken yorulmuyor musunuz?” diye soranlara da: “Tam tersine Risale-i Nuru, dergilerimizi veya gazetemizi insanlara tanıtmaktan, tarifi mümkün olmayan bir mutluluk ve sevinç duyuyorum. Biraz yorulsam, zahmet çeksem de, gönüllü olarak bu işi yaptığım için, usanmak aklıma gelmiyor” diyor bu hâdim.

“Bu dostları nerede, nasıl buluyorsunuz?” suallerine de: “Çarşıda, pazarda veya işyerlerinde karşılaştığım ve tabi gözüme kestirdiğim kim olursa olsun, hemen selamlaşıp hal hatır sorduktan sonra, kendimi tanıtıyorum. Sonra uygun bir dil ile Bediüzzaman’ı ve Risale-i Nur’u tanıyıp tanımadığını soruyorum. İsterse sohbetlerimize katılabileceğine yönelik teklifimi söylüyorum. Bu teklifimden çoğu insan memnun olduğunu ifade ediyor ve az da olsa derslerimize, sohbetlerimize katılanlar oluyor” diyor gayretli şakirdimiz.

Evet bu zamanda Üstad Bediüzzaman’ın, çağlara ışık tutan, hemen her derde, her sıkıntıya deva olan, bütün insanlığa hidayet yollarını gösteren, ebedî hayatın necatına ve saadetine vesile olan fikirlerine kaynaklık eden eserlerindeki hak ve hakikatleri bütün insanlara ulaştırmak için böyle gayretli, şevk ve heyecan dolu Nur hâdimlerine çok daha fazla ihtiyaç vardır.