Bu yolda emeği geçen herkesi tebrik ediyoruz. Amellerin asıl karşılığı ahirette olacağına göre herkes samimiyeti ve ihlâsı nisbetinde bu karşılığı görecek, bundan şüphemiz yoktur.

Her fırsatta ifade etmeye çalıştığımız üzere Ayasofya bizim nezdimizde İstanbul’un fethinden bu yana camiydi. 1934’te müzeye çevrilmesi tartışmasız şekilde hataydı ve bu hata yeniden camiye çevrilme kararıyla düzeltilmiş oldu. Ayasofya konusundaki son gelişmeler “Siyasette bir gün uzundur” tesbitini de tasdik etmiş oldu. Gündemde başka meseleler varken bir anda Ayasofya gündem oldu ve Danıştay’ın kararı vesile edilerek Ayasofya hak ettiği hüviyetine kavuştu. Daha önce de değişik vesilelerle hatırlatmaya çalıştığımız üzere bu güne kadar ‘mütedeyyin insanlar’a dahi Ayasofya’nın cami olması icap ettiğini anlatmaya çalıştığımız olmuştur. Dolayısıyla Ayasofya ve benzeri meseleleri vaktinde ve zamanında konuşmak, tartışmak ve savunmak çok daha anlamlıydı. Tarih ve arşiv şahittir ki bunu yaptığımızı iftiharla söyleyebiliriz.

Bazıları bu noktadaki müsbet gelişmenin, başka noktalardaki hataları örtmesini arzu ediyor. Kanaatimizce bu doğru bir tavır değildir. Bir öğrencinin ‘iyi’ olan dersi, ‘zayıf’ olan dersini zayıf olmaktan çıkarır mı? Aksine ‘iyi’ olan dersi örnek gösterilir ve ‘zayıf’ olan dersini de düzeltmesi istenir. Esas dostluk da budur. Yoksa, “Senin bir dersin iyi, diğerlerini boş ver. Zayıf olsa da zarar vermez” demek o öğrenciye iyilik olmaz.

Bir süredir İstanbul dışında olduğumuz için Ayasofya’daki ‘ilk Cuma’ namazına katılma imkânı bulamadık. 24 Temmuz’daki (2020) Cuma namazını İstanbul’dan uzakta kılmış olsak da hayalen Ayasofya’daydık. Sağ olursak hem Cuma hem de bazı vakit namazlarını Ayasofya’da kılarız. 

Vakit farkı sebebiyle Ayasofya’dan yapılan canlı yayınları izleme imkânı bulduk. Muhtemelen salgın endişesi olmasaydı çok daha fazla kalabalıklar ‘ilk Cuma’ya katılmak isterdi. Takip edenlerin gördüğü üzere Ayasofya ve yakın çevresi tamamen dolmuştu. Bu tablo, Türkiye’yi idare edenlere ve idare etmeye talip olanlara önemli mesajlar veriyor olsa gerek. Kim olursa olsun milletin taleplerine kulak vermek durumundadır.

Muhtemelen önümüzdeki günlerde hadise başka pek çok vechesiyle de konuşulacaktır. Dâvet uygulamasından, dâvetlilerin nasıl ve kim tarafından seçildiğine kadar değişik tahlillerin yapılması tabiîdir. İdareciler dikkate almayacak olsa bile bir defa daha hatırlatmak icap eder ki, böyle meselelerde ‘akredite’ anlayışı doğru değildir. Böyle yapanlar uzun dönemde kaybetmeye adaydır.

Ayasofya’nın yeniden ibadete açılması noktasında değişik tarihlerde değişik çalışmalar yapılmıştır. Bunları nazara verirken dahi adaletli davranmayanlar oluyor. 1980 ihtilâli öncesinde Ayasofya’nın bir bölümünde (Topkapı Sarayı girişi yanındaki ‘Hünkâr Mahfili’) namazlar kılınmaya başlamış ve minarelerinden de ezan okunmuştu. Bu adım 12 Eylül 1980 darbesiyle sona erdirilmiş ve Ayasofya’da bitmeyen ‘tamir’ günleri başlamıştı. 1990’larda da benzer çalışmalar yapıldı. Canlı yayın yapanlar nedense bunlardan pek bahsetmedi. Hatta TRTHABER’in canlı yayınına katılan Prof. Dr. Süleyman Kızıltoprak, “Ayasofya’nın bu hale gelmesinde emeği geçenleri anarken Süleyman Demirel’i de anmamız lâzım” mealinde konuşarak hakperestlik yaptı. (TRTHABER, canlı yayın, 24 Temmuz 2020, saat: 15.25)

Ayasofya Camii’nin kıyamete kadar cami olarak hizmet vermesi temenni ve duâsıyla; emeği geçenleri bir defa daha tebrik ediyoruz. Biz bilmesek de Mevlâ biliyor vesselâm.