Kimi zaman bu engel zihinsel veya fizikseldir. Ancak en büyük engel nedir ki? Her engel gözle görülür mü? Kalbimiz ile şahit olduğumuz engeller yok mudur? Engel sadece akıl sağlığından, yürümekten, görmekten veya işitmekten mahrum olmaktan mı ibarettir? İnsan için engellilik ne ifade ediyor? Dile getirildiği gibi her insan bir engelli adayı midir veya her insan bir engelli midir? Gerçekten engelli olmak nedir?

Üstadımız Bediüzzaman Hazretlerinin Lem’alar adlı eserinde yer alan ifadesiyle; “Hazret-i Eyyüb Aleyhisselâm’ın zahirî yara hastalıklarının mukabili, bizim bâtınî ve ruhî ve kalbî hastalıklarımız vardır. İç dışa, dış içe bir çevrilsek, Hazret-i Eyyüb’den daha ziyade yaralı ve hastalıklı görüneceğiz.”

Hakikat nazarında hiçbir fiziksel mahrumiyet engel değildir. Fani hayattaki her mahrumiyet baki bir mazhariyettir. Hadsiz kudret ve rahmet sahibi olan Rabbimiz her derdi devası ile her hastalığı şifası ile verir. Ve ebedi saadetler büyük imtihanların ardında saklıdır.

Bediüzzaman Hazretleri, Hastalar Risalesinin birinci devasında şöyle ifade ediyor: “Ey bîçare hasta! Merak etme, sabret. Senin hastalığın sana dert değil belki bir nevi dermandır. Çünkü ömür bir sermayedir, gidiyor. Meyvesi bulunmazsa zayi olur. Hem rahat ve gafletle olsa, pek çabuk gidiyor. Hastalık, senin o sermayeni büyük kârlarla meyvedar ediyor. Hem ömrün çabuk geçmesine meydan vermiyor, tutuyor, uzun ediyor.. tâ meyveleri verdikten sonra bırakıp gitsin. İşte, ömrün hastalıkla uzun olmasına işareten bu darb-ı mesel dillerde destandır ki; “Musibet zamanı çok uzundur, safa zamanı pek kısa oluyor.”

Bir noktada her insan bir engellidir. Gözümüz ile şahit olduğumuz engeller bir mazhariyet iken, kalbimiz ile şahit olduğumuz engeller bir mahrumiyettir.

Gözümüz ile şahit olduğumuz engeller meşakkat dolu ve bir o kadar güçlü mücadelelere, sabır, şükür ve teslimiyet ile gelen mucizelere ve sonsuz bir cennete yerini bırakır. Bu engeller fani zorluk ve kısacık bir dünya hayatına mukabil ebedi saadete vesile olacaktır inşallah.

Peki asıl engeller nedir? Tekerlekli sandalyeye mahkum bir hayat yaşamak mı yoksa Allah’ı tanımadan, bilmeden ibaret bir hayatı yaşamak mı? İnsan için asıl engellilik akıl cihâzâtını Allah’ı tanımak namına kullanmamaktır. Asıl engel Rabbimiz verdiği göz ile mana-yı harfi nazarıyla kâinatı görememek ve hak namına bakmamaktır. Asıl engel Rabbimiz verdiği kulaklarla, doğrulara, hakka ve vicdana sağır olmaktır. Asıl engel Rabbimizin verdiği elleri ve ayakları haram bir hayat için kullanmaktır. Ve asıl engeller kalbimizdedir, sevmeyi bilmemektir, vicdanın bir karanlığa hapsetmektir, iyi, iyilik yerine kötü ve kötülüğe, doğru, dürüstlük yerine yanlış ve yalana, güzel, hayır varken çirkinliğe ve harama meyil etmektir. Asıl engel ebedi saadetimizi kazanmak yerine ebedi saadetimizi engelleyecek yolda yürümektir.

İçimizdeki engelleri aşmak ve gözümüz ile şahit olduğumuz her engel iman nuruyla aydınlığa kavuşan kalp, güzel bir sabır ve emin bir teslimiyet ile cennete vesile olması duasıyla.