“Türkiye’nin askerî gücü hangi gerekçeyle Suriye’de kalacaktır? Bunun güvenlikle ilgisi olmadığı çok açıktır. El Bab’da kaymakamlık açmak, üniversite kurmak gibi yönelimleri bize başka noktaları çağrıştırıyor. Kalıcılaşmaktan kast edilen, toprakları fiilen almak, yani bir bakıma İsrail’in Golan Tepelerini ilhak etmesi gibi bir amaç mı var! Bugünkü küresel dengelerde ve güç ilişkilerinde böyle bir yönelimin hiçbir şekilde söz konusu olmayacağını sanırım Cumhurbaşkanına anlatan kimse çıkmadı. Açıkça söylemek gerekirse, Ankara’nın Suriye için belirlediği ve uyguladığı hiçbir politikası başarılı olamadı.

“Ankara’nın Mısır ve BAE ile yapılan görüşmelerde olumlu sonuç almak için hem bu ülkelere karşı izlediği özel politikaları toptan terk etmesi, hem de bölgesel politikalarda Arap Birliğine tam uyum sağlaması gerekir. Bunun yolu da Suriye, Libya ve Irak’ta bulunan askerî güçlerini çekmesidir. Gelişmeler ve Suriye’de oluşan iç politik dengeler dikkate alındığında Türkiye’nin Suriye’den çekilmesi ve mevcut gerçekliği kabullenmesi kaçınılmazdır.”

Bu yayının üzerinden 15 ay gibi bir zaman geçti. Ve Şam’da çıkan El-Vatan gazetesinin haberine göre, geçen hafta başında Moskova’da gerçekleşen Türkiye ve Suriye Savunma Bakanları buluşmasında Ankara askerlerini Kuzey Suriye’den tamamen çekmeyi kabul etti.

Demek ki, camilerde Fetih Sureleri okutturulup insanlar cuş u huruşa getirilerek ve nice şehitler verilerek çıkılan seferlerdeki Cerablus, El Bab, Afrin... fetihleri buraya kadarmış!

Bazı ÖSO ganimetçilerinin yağmaları eşliğinde yapılan bu operasyonlar ve sonrasındaki yapılanmalar için milletin kesesinden harcanan—miktarını bilmediğimiz—kaynakların üstüne de “bir bardak su içme” zamanı!

Çünkü artık “15 Temmuz’un finansörü” BAE ve “darbeci” Sisi ile arayı düzeltmek, “zalim ve katil” Esad ile de barışmak gerekiyor!

Araya giren Putin de öyle istiyor!

“Suriye’ye kara operasyonu” için yine yeşil ışık yakılmayınca, biz de oradaki askerlerimizi tamamen geri çekeriz, olur biter! 

Var mı daha ötesi?!!!