Karamürsel’de bir mobilya mağazası vardı. Adeta Yeni Asya bürosu gibiydi hatırladığım kadarıyla.  

Üç-dört sene kadar evvel, bir trafik kazası geçirmişti. Cenab-ı Hakk, arabası hasar görmesine rağmen onu muhafaza etmişti. Daha sonra dizlerinden de ameliyat olmuştu. Fakat İzmit/Başiskele’de yapılan dersleri pek kaçırmazdı. Özellikle pandemi zamanında Zoom’dan yapılan online derslere ilk giren ve devamlı takip eden bir ağabeyimizdi.

Yakın zamanda birçok hastalıkla beraber bir de kısmî felç geçirmişti. Yaklaşık 2 ay önce 3 arkadaşla beraber ziyaret ettiğimizde bayağı iyi görünüyordu. Bizim ziyaretimize sevinmişti; evinin önündeki küçük bahçede oturmuş, eski günlerden ve hizmetlerden bahsetmiştik. Bu ziyaretimizde de hanımı vasıtasıyla gönül zenginliği göstermiş ve ikramları ile bizi utandırmıştı.

Osman Zengin kardeşimizin yazısında bahsettiği gibi, “Zahir ağabeyin, Yeni Asya’nın tesisinin 49. sene-i devriyesinde yaptığı bir konuşmasını naklediyorum: ‘1947 Karamürsel doğumluyum. Risale-i Nurları 25 yaşımda iken tanıdım. Yeni Asya’yı tanıdıktan sonra, başka gazete aldığımız, pek yok. Yeni Asya, sadece Türkiye değil, İslâm âlemine, dünyaya, herkese faydalı bir gazetedir. Gazete demek de, ne kadar doğru bilmiyorum, bir kitaptır. Biz, asıl kültürümüzü, oradan alıyoruz. Hizmette bulunanlardan Allah razı olsun. Allah, devamını nasip etsin inşallah! Cenab-ı Hakk, bu çalışanların sayısını artırsın, zihin açıklığı versin.”  

Evet, kahraman Zahir ağabeyimize rahmetler diliyoruz. Cenab-ı Hakk, onun makamını cennet eylesin. Ailesine, Kocaeli ve Karamürsel okuyucularımıza ve camiamıza sabır ve başsağlığı diliyorum. Rabbimiz Cennetinde buluştursun. Amin!