- 29 Mart 2009’da yerel seçimler.

- 12 Eylül 2010’da referandum.

- 12 Haziran 2011’de genel seçimler.

- 30 Mart 2014’te yerel seçimler.

- 7 Haziran 2015’te genel seçimler.

- 1 Kasım 2015’te genel seçim tekrarı.

- 16 Nisan 2017’de referandum.

- 24 Haziran 2018’de genel seçimler.

- 31 Mart 2019’da mahallî seçimler.

- 23 Haziran 2019, İstanbul’da seçim tekrarı.

Bu tabloya göre, her seneye bir seçim vak’ası düşüyor ki, artık gına getirdi.

* * *

Türkiye’de yapılan seçimler, ne hikmetse, yapıldığı senenin hemen tamamını içine alıyor. Hatta bir miktar aşıp taştığı da oluyor.

Böylesi bir garabete, medenî dünya ülkelerinde rastlamak neredeyse imkânsız. 

Esasen, oralarda bizdeki gibi çevre ve gürültü kirliliği de yaşanmıyor. Hemen her şey, hayatın normal seyri içinde cereyan ediyor. Kimin ne diyeceği varsa, posta adresine broşür göndererek, yahut radyo, televizyon ve internet gibi vasıtaları kullanarak mesajını veriyor.

Bizde, maalesef neredeyse hayatının tamamını içine alıyor, söz konusu seçim yahut referandum hadisesi...

Böyle olunca, haliyle bayram ziyaretlerini, hatta düğün görüşmeleri ve dernek toplantıları gibi dinî ve sosyal etkinlikleri dahi, türlü konuşma, tartışma, münakaşa, doğrudan veya dolaylı propagandalarla kendi etkisi altına alabiliyor.

* * *

İşte, son on yılda hep yaşayageldiğimiz o seçim stresleri, inşaallah geride kaldı. Aynı atmosfere bir daha dönmemeyi ümit ve temenni ediyoruz. Hiç olmazsa Ramazan ayında, yahut mukaddes dinî bayramlarda...

Geçen Ramazan ayını ve hatta bayram günlerini, yapılan son mahallî seçimlerin hay-huyu içinde geçirdik. 

Bugün arife ile başlayan Kurban Bayramı günlerini ise, inşallah huzur içinde ve ağız tadıyla geçirmeyi ümit ediyoruz. En azından, geçen on yıllık zaman zarfından farklı olarak; yani hararetli seçim ve sâir siyasî tartışmalardan uzak bir şekilde...

Aslında doğru olanı da budur: Bayramı bayram tadında geçirmek... Yani, şu ulvî-kudsî bayramları bize bayram kılanın aşkı ile ve O’nun rızası dairesinde idrak etmek.

Tıpkı, Hacı Bayram-ı Veli’nin şu mısralarda terennüm ettiği gibi:

N’oldu bu gönlüm, n’oldu bu gönlüm;

Derd ü gam ile doldu bu gönlüm.

Yandı bu gönlüm, yandı bu gönlüm;

Yanmada dermân buldu bu gönlüm.

Bayramî imdi, Bayramî imdi;

Bayram edersin yâr ile şimdi.

Hamd û senâlar, hamd û senâlar;

Yâr ile bayram kıldı bu gönlüm.

Cenâb-ı Hak, cümlemize ağız tadıyla geçireceğimiz hayırlı, uğurlu, huzurlu, duâlı ve bol ziyaretli bayramlar nasip eylesin.

***

GÜNÜN TARİHİ  10 Ağustos 1920

Sevr Antlaşması

Paris yakınlarındaki Sevr (Sèvres) banliyösünde imzalanan anlaşmaya, Osmanlı hükûmeti delegasyonu ile işgalci (İngiltere, Fransa, İtalya) devletlerinin temsilcileri katıldı.

Osmanlı heyetinin başında, "damat"lıktan başka Osmanlılıkla hatta İslâmlıkla ciddî bir alâkası bulunmayan, üstelik hem kukla, hem de Frenkmeşrep bir şahıs olan Sadrâzam Ferit Paşa vardı. O tarihte fizikî ve hukukî olarak da yürürlüğe konulamayan Sevr Antlaşması’na göre, bugünkü Türkiye toprakları paramparça ediliyordu.

Müslüman Türklere sadece Orta Anadolu'da az bir toprak veriliyor, geri kalan kısımlar işgal güçleri arasında taksim ediliyordu.