Ve hukuk kendi kuralları çerçevesinde güçlüyü de zayıfı da aynı şekilde büker. Herkesi eşit bükemiyorsa, yani; hukuk kurumları kurallarını herkese eşit işletemeyip gücü elinde tutana, haklı olmadığı halde istekli ya da isteksiz bir şekilde taraf oluyorsa, orada guguk söz konusudur. Hukuk kendi yavrusu yerine, guguk kuşunun yavrusunu besliyorsa hukuka değil, guguğa hizmet ediyor demektir. 

Şöyle ki: Guguk kuşları, asla kendi yumurtalarının üstüne yatmazlar. Kuluçkaya yatmış diğer sazlık kuşlarını takip ederler. Ana baba sazlık kuşlarının kısa süreliğine de olsa yem bulmak için yuvalarını terk ettikleri bir anda, gidip o kuşların yuvasına baskın yaparlar. İlk işleri yuvadaki diğer yumurtalardan bir tanesini aşağı atıp kendi tek yumurtasını o yuvaya yumurtlamak olur. Ana baba kuş geri döndüklerinde kendi yumurtalarından birinin atılıp yerine başka bir yumurta konulduğunu fark edemez. Guguk kuşunun bıraktığı yumurta, anne babanın kendi yumurtalarından bir gün önce çatlar. Ana babanın yine yem bulmak için yuvayı beraberce terk ettikleri ilk anda yumurtadan yeni çıkan ve henüz kör ve tüysüz olan Guguk Kuşu yavrusu, bu ana babaya ait diğer yumurtaları yuvadan dışarı atar. Yuvalarına dönen ana baba kuş, beslemek için karşısında bir tane yavru kuş bulur, o da guguk kuşu yavrusudur. İstekli ya da isteksiz bir şekilde bu kendisine ait olmayan kuşu beslemeye devam ederler. Öyle ki, besledikleri bu guguk yavrusu doğumundan 3 hafta sonra kendi büyüklüklerinin 4 katı büyüklüğe ulaşacaktır.

2014 yerel seçimlerinde Sadi Güven’in başında bulunduğu YSK, Mansur Yavaş’ın iptal oylarının yeniden sayılması talebini reddetmişti. 2019 Yerel seçimlerinde yine Sadi Güven’in başında bulunduğu YSK, Binali Yıldırım’ın iptal oylarının yeniden sayılması talebini bu sefer kabul etmiştir. Şayet bu uygulama haklıysa, 2014’teki seçimlerde bu talebi neden reddetmiştir. Şayet bu istek haksızsa, bu talebi bugün neden kabul etmektedir? 

Görünen o ki: YSK, aynı kanunu, aynı hükümleri göz göre göre farklı uygulamakta; hukukun gücüne değil, gücün hukukuna göre karar almaktadır.

Şu andaki seçim hukuku, YSK’nın bir yavrusu hükmündedir. YSK, guguk kuşunun yavrusunu beslemek yerine kendi yavrusuna sahip çıkmak zorundadır. 

Aynı seçim kanunu hükümlerini, 2014’teki seçimde farklı, 2019’daki seçimde farklı uygulatmaya çalışmasına dayanarak, AKP’nin, kendi yumurtalarına kuluçkaya yatmak yerine, tıpkı guguk kuşları gibi yumurtalarını kuluçkalatmak için, taşıyıcı besleyici ebeveynler aradığını söylemek mümkün. Halbuki; herkes kendi emeğinin karşılığına razı olmalı, başkalarının hakkına göz dikmemelidir.

YSK, 82 milyon vatandaşın hakkını korumak için tarafsız kalabilmenin, varoluş sebebi olduğunu unutmamalıdır.

Yapılan yeni kötü şeyler, eskiyi, anıları yavaş yavaş bir daha hatırlanmamak üzere siler hafızalardan. Ne beraber yürüdüğünüzü söylediğiniz yollar kalır, ne de beraber ıslandığınız yağmurlar. 

AKP değil diğerleri, kendi tabanında dahi bu realiteyi yaşamaya başlamıştır. Son dönem çizdikleri baskıcı jakoben portreler, kendi tabanını bile çözer hale gelmiştir. 

Bir ülkede, hükümet halkından korkmaya başladığında hürriyet, halk hükümetinden korkmaya başladığında tiranlık gelişmeye başlar. Bu ülke tiranlığı taşımaz. “Onları millet seçse bile ben izin vermeden atanamaz” diyen İçişleri Bakanı’ndan, “O parti liderini hapse atacağım” diyen başkandan hoşlanmaz. Anında ters teper. 

Nitekim 31 Mart seçimlerinde halk, hükümeti ilk defa korkutmuş ve tiranlığa dönüşümün önünü kesmiştir. Bu ülke tiranlığa yol vermediği gibi, şimdiki gibi Başkanlık adı altında dayatılan seçimli despotizmi de uzun süre sırtında taşımayacaktır. 

AKP, 31 Mart sonrası yeni rota arayışındadır. Rotasını uzun zamandır birebir benzer götürdüğü 1946 CHP’si ruhundan kurtarmadıkça, bulduğu hiçbir rota kendisini selâmete ulaştırmayacaktır.