Biri: Sâni’-i Vâhid’in, bir olan ve her şeyi sanatlı olarak yaratan Allah’ın ispatı. Fakat, nihayeti ve sonu olmayan mârifetullah, Allah’ı tanımak; böyle sınırlı sözlere sığmaz. Çünkü, O’nun varlığını bilmek başka, isim ve sıfatlarıyla O’nu tanımak daha başka bir şeydir. Mârifetullah ilimlerin esası, madeni ve rûhudur.

İkincisi: Nübüvvet yani peygamberlik hususu.

Üçüncüsü: Cismanî haşir. Ruhla beraber bedenlerin haşri, yeniden ihyası ve diriltilmesi.

Dördüncüsü: Adl, adalet; her hak sahibine hakkının verilmesi keyfiyeti.

Birinci maksat: Sâni’ olan Allah’ın varlığı ve birliğine ait delilleri açıklar. Ki bunun bir delili de Hz. Muhammed’dir. Kâinatın bütün zerre ve atomları; sayısız imkân arasında kararsız iken, bir hedefe doğru; bir canlı ve varlıkta, hayret verici faydalar için bir araya gelir. Allah’ın varlığına şehadet eder. 

Evet, her bir zerre, kendi başına Allah’ı ilân eder. Aynı zamanda kâinat; iç içe girmiş tasvir ve resimlere benzeyen terkip ve varlıklardan ibarettir. Bunların her bir makam ve her bir nispetinde, her bir zerre genel işleyiş ve akışın dengesini korur. Bundan ötürü Allah’ın varlık delilleri sayılamayacak kadar çoktur.

Fakat zuhurunun tam olmasından dolayı, herkes aklıyla göremiyor. Âlemde Ezelî Nakkaş hükmünde olan Yaratıcının yazdığı olaylar zincirinin satırlarına hikmet nazarıyla baksan mesele kalmaz.

İnsanın vicdanı; kalbindeki yardım isteme ve güven noktaları ile Yaratanı unutmamaktadır. 

Ayrıca kalpteki hayat düğümü olan marifetullah, insanda var olan sınırsız kabiliyetlere uygun emel ve çeşitli meyillere hayat verir. İşte istimdat noktası budur.

Evet, insan her şeyi hikmetli, gayeli ve intizamlı bir şekilde görüp gözeten, hikmet sahibi bir Yaratana inanmazsa bocalar. Bu durumda, belâlara karşı dehşet içinde kalır. Telâş ve korkudan cehennem hâli yaşar. Bu durumda, kâinattaki mükemmel nizam ve düzene muhalif bir vaziyet alır. Evet sığınak yalnız Allah’ı bilmektir.