Yeni Asya Medya grup olarak sadece gazete alanında değil, her yaşa hitap eden dergilerimiz, neşriyatımızdan çıkan başta her yeni tanzimde daha da güzelleşen Risale-i Nur Külliyatı ve birbirinden değerli kitaplarımız gibi birçok alanda Risale-i Nur’un naşir-i efkârı olmaya çalışıyor ve gayret ediyoruz.
Her gün çıkan gazetemizi, aylık çıkan dergilerimizi ya da yeni çıkan bir kitabı bayramlık almaya giden çocuklar gibi koşup alıyoruz. Heyecanla sayfalarını çeviriyor ve kimi zaman birkaç gün önce aklımıza takılan suallerin cevabı tevafuk edince gülümseyip okumaya koyuluyoruz. Bazen de kendi kendimize diyoruz “Keşke bu güzel hakikatleri daha geniş kitlelere duyurabilsek ve kimse mahrum kalmasa.”
Yurdun dört bir yanında ilânat, kitap fuarları, paneller ve mevlidler ile bunu yapmaya çalışıyoruz. Her kitap fuarlarında altın yaldızlı tabelâmız ile son zamanda yaşanan sıkıntılardan ötürü yasaklı kitap algısını kırması, insanları yeniden Nurlar’a yönlendirmesi takdire şayandır. Öte yandan bir de işin çağımızın getirdiği sosyal medya boyutu var ki özellikle gençlerin bu mecrayı aktif olarak kullandığını düşünürsek ayrıca ehemmiyet vermemiz gerekiyor. Yukarıda demiştik bazen olur ki okuduğumuz güzel bir yazının herkese ulaşmasını onlarından bu konudan haberdar olmasını isteriz.
Aslında yayınlarımız ve başta Risale-i Nurlar gaflete dalıp gitmiş ve sosyal mecrada kendisini kaybetmiş biçare gençlere farkındalık oluşturmada başlı başına bir yol göstericidir. Menfi tarzda sosyal medyada birçok yayın yapıldığını göz önüne alırsak biz Genç Saidlerin bu alanda da kendi varlığını göstermesi ve ağırlığını koyması gerekmektedir. Evet, gerçekten de sosyal medya artık çağımızın bir gerekliliği haline geldi. Ülkemizde sosyal medya kullanımı % 60 gibi bir oranla diğer ülkelere göre ortalamanın çok üstünde ve ayrılan ortalama zaman 3 saattir. (Gençlik Araştırmaları Haber Bülteni Sayı: 2, 2017). Aman ha, sosyal medyada var olalım derken kendimizi de kaybetmememiz gerekiyor. Sosyal medyayı neden ve hangi ölçülere göre kullanacağımızı unutmadan müsbet bir manada kullanmalıyız. Meselâ; o gün gazetede ya da dergide güzel bir yazı okudunuz ve bunu paylaşmak istiyorsunuz. Twitter platform itibariyle bunu geniş kitlelere duyurabileceğiniz güzel bir mecra. Hoşunuza giden yazıya, karikatüre veya güzel bir vecizeye o an TT (çok konuşulan) olmuş en uygun etiketi (#) seçip ekleyip gönderebilir ve belki bir kişi de olsa ona bunu ulaştırmış olabilirsiniz. Ya da instagram hesabınızda paylaştığınız hikâyeleri ve tabiat fotoğraflarını uygun vecizelerle süsleyebilirsiniz.
“Essebebü kel fail” yani “Bir şeye sebep olan, onu işleyen gibidir.” sırrınca hissenize düşeni alır ve belki de kim bilir kelebek etkisi gibi sizin ulaştırdığınız bir hakikat elden ele dolaşır, bambaşka hayırlara kapı açabilirsiniz. Buradaki amacımız yukarıda da söylediğim gibi yolunu kaybetmiş ve boşta kaldığında sosyal medya bataklığındaki menfi düşüncelerle aklı karışabilecek olan gençlere bir farkındalık kazandırmak ve onları hakikatlere yani Risale-i Nurlar’a kanalize edebilmektedir. Kanalize ederken de perde olmadan ayna olarak doğrudan yansıtmalıyız.
Sosyal medyadaki var olmamızın asıl amacı Üstad’ın dediği gibi “Amelinizde rıza-yı İlâhî olmalı. Eğer O razı olsa, bütün dünya küsse ehemmiyeti yok. Eğer O kabul etse, bütün halk reddetse tesiri yok.” yegâne prensibiniz olmalıdır. Yoksa sair günümüz gençleri gibi egomuzu tatmin etmek, görünmek ve görülmek değildir. Samimî olarak hizmet ettikten sonra sosyal medyayı da Bediüzzaman’ın teksir makinesi için “gayptan imdadımıza gelmiş Nurcu ve bin kalemli bir kâtip” dediği gibi Nurlar’a hizmetkâr ettirebiliriz.