Hayatın her alanında, gerek kendi içimizde, gerek evde, okulda, işte, her yerde... Sorunsuz bir hayat alanı düşünülebilir mi? İnsanın olduğu her yerde problemler de elbette olacaktır ve olmalıdır.
Sorunlar belki de hayatın tadı tuzudur, hayatı rutin ve sıkıcı olmaktan korur. İnsan duygularla donatılmıştır. Ve her bir sorun, insandaki inci tanesi gibi olan duyguları işlettirir. Duygular çalışmazsa körelir, yok olur. Bir duygusunu hiç istimal etmemiş bir insan, gün gelir en ihtiyaç duyduğu bir zamanda o duygusunu kullanamaz, kendini körelmiş görür.
Yaşadığımız her bir sorun, aslında bizi duygusal olarak geliştirir. Kimi kendini yıpranmış hisseder, ancak zamanla güçlendiğini o da görür. Dört dörtlük bir hayat beklemek insan fıtratına aykırıdır. Çünkü insan, yeri geldiğinde öfke duygusunu, yeri geldiğinde hırs duygusunu kullanacaktır. Bunun gibi birçok duygu, kullanılmak için verilmiştir, elbette bir çerçeve içinde, taşmadan-taşırmadan... İnsanı Yaratan, insana birçok duygu vermiştir. Bazı duygular bıçak gibidir, keskindir, ama doğru kullanılırsa hayatı kolaylaştırır.
Bir arkadaşımla yaşadığım bir sorun öfke duygumu harekete geçirmişti. Arkadaşımı incitmeden ona bu sorunu iletmek istedim. Öfke duygumu o an kontrol altına alıp bu duyguyu arkadaşıma değil, sorunun kendisine yönelttim. Öfke duygum beni, var olan sorunu birçok boyutla ele almaya yöneltti. Bir gün arkadaşıma, onunla yaşadığım sorunu ve sorunun çözümü için fikirlerimi ilettim. Bir gün sonra yaşadığım sorun çözüme kavuşmuş, arkadaşımla olan bağlarım ise güçlenmişti.
Sorunlar, çözümlenmek için vardır. Zaten akıl insana bunun için verilmiştir. Sorunları yaratan da Allah’tır, aklı veren de. Akıl insan için problemlerin varlığına bir delildir.
Peki var olan problemlerin çözümü için akıl yeter midir? Yalnız aklını çalıştıran insan her sorunu çözebilir mi? Hiçbir insan tek başıyla sorunlarla baş edemez. Akıl akıldan üstünse, üstün olan akıllara başvurmak elzemdir.
Aklı veren Allah, aklın nasıl kullanılacağını da öğretmiştir. Şûrâ Sûresi 38. âyette “Onlar işlerini istişare ile yaparlar” buyrulmuştur. İstişare danışmaktır, sormaktır, çözüm aramaktır. Kimseye danışmayıp kendi aklına güvenmek bencilliktir. Kurnaz olan tilki çoğu zaman aç kalır. Bencil olan varlık çoğu zaman sefil düşer.
Hayatın gereği paylaşmaksa, fikirleri de paylaşmak gerektir ki çoğalsın. Duran çarkları çeviren, istişare mesleğini yerine getirmektir. İnsanın mesleği ne olursa olsun, hayattaki mesleği istişare olmalıdır.