BİZİM AİLE
* “Oyun”un çocuğun hem gelişiminde, hem eğitiminde, hem yeri geldiği zaman iyileştirilmesinde ne kadar önemli bir araç olduğu artık kanıtlanmış durumda. Dolayısıyla günümüz —bilhassa araştırmacı— ebeveynlerinin de oyuna yaklaşımı değişiyor. Artık (...) temel dinî bilgiler didaktik yöntemlerle değil, oyun aracılığıyla, yani çocukların hevesatını okşamak sûretiyle verilmeye çalışılıyor... (Ayşenur Aydoğdu-Akten)
* Her şeyde olduğu gibi dinî eğitimde de “denge” önemlidir. Bu eğitimi çocuğuna vermek isteyen ebeveynin aşırıya kaçması ilerleyen zamanlarda aksi durumları doğurabilir! Yetişkinliğinde inancı olmayan birçok bireyin çocukluk öyküsünde ebeveyni tarafından verilen aşırı dinî eğitimin var olduğu görülmektedir. Bireyler ailelerinden bağımsız olma vakitleri geldiğinde yıllarca gördüğü baskıdan kurtulmak maksadıyla tam tersi eğilime düşebilmekte, bu da “inançsızlık” durumuyla kendini gösterebilmektedir. (...) Dinî seçimi ne olursa olsun bir aile, çocuğunun sâhip oldukları dini öğrenmesini istiyorsa bunu zamanında, çocuğun yaşına uygun ve dozunda yapmalıdır. (...) Dinî eğitimi sevgiyle değil, korku yoluyla inşâ etmek, temeli bozuk atılmış bir binaya benzer—elbet bir gün yıkılmaya mahkûmdur! (Banu Arslan)
* (...)Bir merak duygusuna karşılık yüklediğimiz onca şey çocuğa fazla gelecek ve bir süre sonra artık sormamaya başlayacak; henüz merakını celp etmeyen konularda ona hazırda bilgiler sunmaksa merak duygusunu köreltmiş olacak[tır]! (Berfin Karakoyun)
* Somut yapacağımız faaliyetler olarak “hareket, oksijen, beslenme, su ve vitaminler” Covid-19’a karşı en önemli kendimizi koruma yöntemleriyken, soyut olarak “mâneviyatımız, duygular[ımız] ve inancımız”ın da sağlıklı kalmamızda etkileri çok yüksek[tir]. (Dolunay Coşkun)
* (...)Âyetle [Hac Sûresi: 46] anlıyoruz ki gerçek “engellilik,” bizim var olan organlarımızı doğru şekilde kullanamamamızdır. (Şâdiye Şeyma Erkoç)
* (...)Ni’metlerin veriliş maksadı “şükür”dür. Sadece dille söylenen “elhamdülillah” haricinde hâl lisanıyla da şükretmek gerekir. Bu da insanın kendisine verilen ni’metleri yerinde, ihtiyaçlarına ve maksadına uygun olarak kullanmasıyla mümkündür. İşte “iktisat” budur—“eşyayı veriliş maksadına uygun kullanmak”tır! (Yasemin Güleçyüz)
GENÇ YORUM
* Cehaletin defolup gitmesi lâzım! Cehalet defolup giderse fukaralık defolup gider; fukaralık defolup giderse kavgalar bitmez, ama azalır. O yüzden birinci savaşımız cehaletle! Bu savaşın da kazanılması için kitapların çoğalması gerekiyor... (Ali Hakkoymaz)
* Bediüzzaman sizce mutlu biri miydi, hep iyi mi hissediyordu, ruhsal olarak rahat mıydı?.. Aksine hem bedensel hem ruhsal açıdan ciddî acılara sâhip biriydi! Bu acıları eserlerinin her yerinde görebili- yoruz... Peki öyleyse onun hayatında bizi çeken şey nedir? Hayatını bütün bu acılarıyla birlikte anlamlı ve zengin bir şekilde sürdürme gayreti! Onun hayatının her karesinde bize coşku ve tatmin veren bir şey var... (Ayşenur Aydoğdu-Akten)
* Kişiliğin yüzde 80’i “altı yaş” itibarıyla oluşur ve kalan yüzde 20’lik kısımsa “ergenlik dönemi”nde tamamlanır. (Banu Arslan-Atalık)
* Bediüzzaman’ın ifadesiyle mantığın süzgecinden geçmiş doğru tarihtir yol gösterecek olan. Doğru, kararlı bilgiye ulaşamadığınız zaman mitolojiye sarılırsınız. Doğru haberin kaynağı olan nakle aklı bağlamazsanız akıl hayalin peşine takılır gider. Başı dönen insanın dönüp dolaşacağı yer, doğru tarihi gösteren doğru nakildir. (Caner Kut)
Not: Yukarıdaki tesbitler dergilerin Aralık 2020 tarihli sayılarından derlenmiştir.