70’li senelerde, Türkiye’nin kargaşa ve anarşi ile cedelleştiği devirde, o sağın, o zamanki büyük gazetesi Tercüman’da yazıyordu. Biraz yelpazesi geniş olsa da, Demokrat ve Demirel muhibbliği de vardı. O günlerde, sağ ve sol partilerin gençleri, anarşik hareketlere teşne olmuşken Adalet Partili gençler buna pek yanaşmıyordu. Bunları da ifade ederdi.

O zamanki sıkıntılı günlerde, milleti rahatlatıcı ve ümid verici makaleler yazardı. Kendisi, pek öyle TV’lere filân çıkmaz, pek konuşmalı programlarda boy göstermezdi. (Bildiğim kadarıyla bunun, bir harfin telâffuzunda zorlandığından dolayı olduğu söylenirdi.)

21 Ekim 1978 senesinde yapılan Adalet Partisi 9. Büyük kongresinin salonunda vazifeli olduğumuz zaman...

Birkaç toplantıda bir araya gelmiştik. Bunlardan, aklımda iyi bir yer tutan ve unutmadığım hatıra şuydu: 21 Ekim 1978 senesinde Adalet Partisi’nin 9. Büyük Kongresi yapılacaktı. Bunun için hazırlıklar yapılıyordu. Kongreden önce, hem Rauf Tamer, hem de Nazlı Ilıcak, yazdıkları makaleler de “Adalet partisi kongre yapıyor ama salon emniyetini, tertibatını, intizamını sağlayacak gençleri bile yok. Bunun nasıl yapacaklar?” mânâsında ifadelerde bulunuyorlardı.

Tabii, bilmiyorlardı işin püf noktasını. Nasıl 1977 seçimlerinde Hazreti Mehdi’nin şâkirdleri, büyük bir şerrin memlekete musallat olmasının önüne geçtilerse, yine o şâkirdler, (Kırkıncı hoca, Kutlular abi gibi zât-ı muhteremlerin teşvik ve tesvikiyle), kongre salonunun muhafızı olmuşlardı. Âcizane, biz de o salonda vazife alanlardandık. Ve salonda, Ilıcak ve Tamer’i görüp, tâkib ettim. İkisi de, ağızları açık kalmışçasına bizlere bakıp, şaşkınlıklarını ifade ediyorlardı. Ve kongre sonrası, ikisinin de makalesini okuduğumda, özür dileyerek “Çok şaşırdık, Adalet Partisi’nde genç yoktur zannediyorduk. Hem de nasıl bir gençlik vardı hayret!” diye de yazmışlardı.

Allah rahmet eylesin, taksiratını affetsin.