Yakın zamanda açıklanan bir araştırmaya göre ülkemiz insanları, sosyal medya ve mesajlaşma uygulamalarında en çok siyaset ve haber konuşanların başını çekiyormuş.
Işık hızıyla değişen ülke gündemine ayak uydurmak zor olduğu için teknolojinin bütün imkânlarını seferber ederek gündemi takip ediyor, tartışıyor, çözümler üretiyoruz! Sokakta, yolculukta, işyerinde, camide, pazarda, ev oturmalarında ağrılıklı siyaset konuşuluyor. Teyzeler kadın oturmalarında S-400 füzelerinin menzilini konuşuyor, minik çocuklara siyasetçilerin ismi söyletilip video çekiliyor, köprüden geçemeyen halk geçiş garantisi borcunu vergileriyle ödeyip köprüyü geçindirmeye çalışıyor ve daha neler neler. Ama neden?
Hele sokak röportajları var ki evlere şenlik. Vatandaşın nabzını tutacağım bahanesiyle kanalına hit kazandırsın diye eline mikrofonu alan sokak röportajı yapıyor. Birçok vatandaş korkusundan olsa gerek demeç vermekten çekinirken bazıları ise artık sokaklarda rahatlıkla “kral çıplak” diyebiliyor, krallar da boş durur mu? Halkın kendisine iftira attığını ve hainlik yaptığını, asıl çıplak olanın halk olduğunu söylüyor. Velhasıl, siyaset yapmadan duramıyoruz. Arzu edenler için alın size proje; siyaset hastalığına tutulmuş vatandaşlar için bir “röportaj kiosku” üretip şehirlerin merkezi yerlerine yerleştirebilirler. Vatandaş da buradaki sabit kamera ve mikrofona gelip konuşsun, haykırsın, rahatlasın. Fakat rica edeceğim bu kioskları kabin şeklinde yapmayın, zira konuşan arkadaş çevresine şov yapmak isteyebilir.
Vatandaş olarak seçip meclise gönderdiğimiz, yasama ve yürütme işlerini yapacak olan vekiller, hükümet yetkilileri ne yapıyor? Oy verdik, daha ne istiyorsunuz, düşün yakamızdan arkadaş. Başarılı oldukları konularda çıkıyorlar meydana, anlatıyorlar da anlatıyorlar. Bu konularda top çevirmek kolay tabi. Ama ekonomi, dış işleri, adalet gibi zor sorularda topu taca, hatta tribüne yani vatandaşa atıp onları meşgul ediyorlar. Bırakın da günlük işlerimizle uğraşalım. Ne bileyim, meselâ; çocuğumuzun okusa da bir meslek sahibi olmayacağını bile bile gireceği sınav için duâ edelim/dağıtalım, iş bulamadan eve dönen gencimize “sıkma canını yarın ola hayrola” diyelim, ihracat edilme niyetiyle yola çıkmış fakat muvaffak olamayıp geri gelmiş domatesleri teselli edip kendileri ile salça mı yapalım, konserve mi yapalım bunu konuşalım. Ve günlük hayatı rutin bir şekilde yaşayalım…
Pazarola, ülkemiz daha çok huzur bula…
Ahmet SAFA