Sâniyen: Cereyan etmekte olan hâdisâtın muhtemel menfî tesirlerinden kalp ve ruhlarımızı âzâde bulundurmak; ve bir şey meydana geldikten sonra daima kader cihetini düşünerek hikmetli ve güzel taraflarını görmek ve zâhirî ruha dokunan kaba, şer, musibet cihetlerine fazla nazarı dolaştırmamak -Risale-i Nur’dan aldığımız derslere binaen- lâzımdır. [...]
Külliyatın her sahifesinde Said Nursî var, her satırında Bediüzzaman konuşuyor. Seksen küsur senenin başını eğdiremediği mücahid-i ekber, allâme-i cihan, sarığı başında bizimle sohbet ediyor... Ve diyor:
“Evet ümitvar olunuz! Şu istikbal inkılâbı içerisinde en yüksek gür sadâ, İslâm’ın sadâsı olacaktır.”
“Aziz, sıddık kardeşlerim! Merak etmeyiniz, biz inayet altındayız. Zâhiren zahmetler altında rahmetler var.”
“Aziz, sıddık, sarsılmaz, telâş etmez, âhireti bırakıp fâni dünyaya dönmez kardeşlerim...” [...]
Ey kardeş dikkat buyur! Denizli hapsinde bütün esbab-ı âlem zâhiren Üstadın aleyhinde, idam hükümleriyle mahkemeye verilmişken Üstad diyor: “Merak etmeyiniz kardeşlerim, o Nurlar parlayacaklar.” Bu söz nasıl tahakkuk etti!
Üstadımızın dediği gibi: “Bize şimdi lâzım, kemal-i teslimiyetle sabır ve temkinde bulunmak ve bilhâssa inkisar-ı hayale düşmemek ve bazen ümidin hilaf-ı zuhuruyla me’yus olmamak ve muvakkat fırtınalarla sarsılmamak, inayet-i İlahiyenin imdadımıza gelmesini tevekkül ile beklemektir.”
Burada birbirimize çok tekrar ettiğimiz bir dersimiz de: Vazifemizin yalnız ve yalnız hizmet ve neşir olduğu ve neticenin Cenab-ı Hakka ait bir keyfiyet bulunduğu hususudur. Tedbiri ise, a’zamî faaliyet ve a’zamî hizmet içerisinde tedbir olarak mütalaa ediyoruz. Yoksa hizmeti -Allah göstermesin ve Üstadımızı kabrinde mahzun etmesin- his, heva ve nefsin bir tezahürü olan, tamamen veya muvakkaten terk etmek manasında değil... Bidayet-i İslâm’dan beri gelen hâdisâtı, zamanın şeridinde ibretle seyretmek, Nurları okumak, okutmak, yazmak suretindeki meşguliyetle hizmet-i Kur’âniye ve imaniyeyi devam ettirmek, kalbi ferahlandırmak, aramızdaki uhuvvet ve muhabbeti ziyadeleştirerek ihlâsla ve tam tevekkül ve teslim içerisinde müsbet hareket ederek, hizmette kusur göstermemek elzemdir. Kanaatimiz ve imanımız budur.
Hizmet... Durmadan, dinlenmeden, yılmadan hizmet... Kasırgalar, tufanlar saldırsa yine hizmet... Bu vatan ahalisinin Nurlara en az ekmek, hava ve su kadar ihtiyacı var. [...]
Netice: Üzülecek hiçbir şey yok, zulüm olursa ömrü de az olur. Kader her şeyden üstündür.
Hülâsa: Müjde var! Muktazî ise her şey var. Bir manevî sefer var, Risale-i Nur’u okuyarak Üstada kavuşuncaya kadar...
Nur Talebeleri
Hizmet Rehberi, s. 359-365