Kur’ân Doğrulayıcıdır

Kur’ân kendinden önce gelen tüm kitapları tasdik eden ve insanlar tarafından sokuşturulmuş yanlış bilgileri düzelten son İlahî kitaptır. Şöyle buyurulur: “Söyle (Yahudilere ki): Cebrail’e kim düşman ise bilsin ki, Allah’ın izniyle önce gelen kitapları doğrulayıcı, mü’minler için hidayet rehberi ve müjdeci olarak Kur’ân’ı senin kalbine indiren O’dur.”1

Kur’an’dan önceki son ilahi kitaplardan birisi Tevrat, diğeri İncil’dir. Fakat ne var ki, her ikisi de insanlar tarafından bozuldu, ayetleri içine tevhid dininin kabul etmeyeceği bid’at ve hurafeler dolduruldu. Oysa her iki kitap da vahiy kaynaklı idi. Doğru peygamberlere inmişlerdi. Ama asılları bozulmuş olduğundan, peygamberlerini temsil edemez duruma gelmişlerdi.  

Dolayısıyla Kur’ân’ın bu son iki kitaptan ve bu kitapların getirdiği tevhid inancından çok sık bahsetmesi, her ikisinin de başlarına gelen bunca deformasyonu ıslah etme gayreti olsa gerektir. Öyle ki başta İncil olmak üzere, “Kitab-ı Mukaddes” adı çerçevesinde Tevrat’ın inanırları çok fazladır. 

Tevhid İnancının Seyri

Tevrat’ın haramlarının birçoğu Kur’an’ın da haramlarıdır. Tevrat’ın hükümlerinin birçoğu Kur’an’ın da hükümleridir. Tevrat’ın on emri neredeyse hepsi Kur’ân’ın da emirledir. Bu hükümler insanlığa saadet getiren hükümlerdir ve asrımızda da yaşanması gereken, ama bozulduğu için bilinmeyen, İslamiyet’in yenilediği hükümlerdir. Dolayısıyla bunların daha önceki insanlara emredilmiş olması ve ibret olması açısından hikayesi de önemlidir.  

İncil ise temelde tevhid inancı üzerinde yoğunlaşmıştır. Çünkü Hazret-i İsa (as) insanları çoğunlukla putperestliğe sapmış buldu. Koca Roma İmparatorluğu resmi olarak putperest idi. Afrodit, Herkül, Apollon, Mars, Merkür, Jüpiter, Venus, Neptün, Plüton, Roma, Satürn ve daha nice putlar revaçtaydı.  

Hazret-i İsa (sa) Tevrat’ın hükümlerini durdurdu ve sadece tevhid inancıyla insanlığa yeni bir yol açtı. Hazret-i İsa’ya (as) “Mesih” (önceki dinin hükümlerini kaldıran) denmesi bundandır. Fakat o kendisi de, hem de tevhid açısından yara almaktan kurtulamadı. Roma’da O’na “Allah’ın oğlu” dediler. 

Hastalıkta Benzerlik

Bugün dünyayı sâri bir illet gibi saran manevî hastalıkların birçoğu Yahudilerden bulaşmış, İslam toplumunun da kendini kurtaramadığı, hatta kıyametin de kopmasına sebep olacağı anlaşılan hastalıklardır. 

Maddecilik, dünyevileşme, maddeyi ve dünyayı putlaştırma, sekülerleşme, paraya ve altına çok tamah etme ve dinin önüne geçirme, rüşvet, faiz, hile, sahtekârlık, Allah’ın hükümlerini kendi adetlerine uydurma, kitapla amel etmeme, ırkçılık taassubu, üstün ırk iddiası, sihir, fesadı yayma, bozgunculuk yapma, bilginlerini tabulaştırma, Tevrat’ın kelimelerini tahrif etme, Karun gibi servete, ziynete, gösterişe önem verme, hırs, aşırı dünya sevgisi, Cumartesi yasağına uymama, cimrilik, kibir, zulüm, Cehennemin ebedî olmadığını ileri sürme, Cehennemden er-geç çıkılacağını iddia etmek, Peygamberleri yalanlamak…

Bu ve buna benzer hastalıkların hemen hepsi günümüz Müslüman’ını da esir almış eski Yahudi dalaletidir. Yahudiler eskiden altından yaptıkları buzağıya tapıyorlardı.2 Şimdi buzağıya karşılık maddenin ve dünyanın her türlü cazibesini, taparcasına dinin önüne geçiriyorlar.3 Dünyalarını şekillendiren din değil, dünyadır. 

Bu konu maalesef Müslümanların da hastalığıdır.  

Dipnotlar:  

1- Bakara Suresi: 97

2- Bakara Suresi: 51, 52, 54, 250; A’raf Suresi: 148, 151, 152; Taha Suresi: 86, 98; Ankebut Suresi: 92

3- Sözler, s. 277