Kitab-ı Kebir-i Kâinat

İnsan devasa bir yaratılış sistemi içinde yaşıyor. Kitap gibi bir kâinat!

Neresinden bakarsanız bakınız, azıcık aklı olan bir insan bu devasa kâinatın yaratıcısı kimdir diye sormaz mı? Ama çok ilginçtir: Biz sormuyoruz! Sonra da “Allah nerede?” gibi aymaz sorular, hele bu asırda, bizi mahvediyor. İnancımızı yitiriyoruz. 

Oysa bir değil, tam üç adet küllî rehberimiz var. Mahşerde, “bu üç rehberi hiç duymadın mı?” denirse mahcup olmaz mıyız?

Bunlardan “birisi: Şu kitab-ı kebir-i kâinattır.”1 

Yani bu büyük kâinat kitabıdır. Bediüzzaman Risale-i Nur’da bu devasa kâinatı Rabbimizi bize tanıtan bir büyük kitap olarak takdim ediyor. Bu büyük kitabın hangi sayfasını açsanız, hangi noktasına baksanız, hangi faslını tetkik etseniz bir büyük kudret, bir sonsuz ilim, bir yüksek hikmet, bir eşsiz irade, bir misilsiz rahmet, bir benzersiz hilkat adeta gözlerinize sokulur, kendini okutur ve sizi hayran bırakır. 

Kur’ân birçok ayetiyle, insanın nazarını kâinatı okumaya, düşünmeye ve Rabbini bulmaya davet ediyor. İnsan da –özellikle bu son asırdaki insanlar- adeta bu İlâhî çağrıya uymuş, kulak vermiş, itaat etmiş ve kâinat üzerinde enva-i çeşit ilimlerle incelemelerini sürdürüyor.       

Hatemü’l-Enbiya 

Muarriflerimizden birisi de, “Şu kitab-ı kebirin ayet-i kübrası olan Hatemü’l-Enbiya Aleyhisselatü Vesselamdır.”2 

Bediüzzaman’ın, Peygamber Efendimiz (asm) için kullandığı sıfat çok dikkat çekicidir: Peygamber Efendimiz (asm) bu büyük kitabın en büyük ayetidir, Allah’ı bildiren en büyük delildir, Allah’ı gösteren en büyük işaretçidir. 

Çünkü yine Bediüzzaman’a göre mademki bu kâinat bir kitab-ı kebirdir. Bu kitab-ı kebire bir muallim, bir öğretici, bir öğretmen gerekiyor. 

Çünkü “anlaşılmaz bir kitap, muallimsiz olsa, manasız bir kâğıttan ibaret kalır.”3 

Bu büyük kitap için öğretmenin (asm) varlığı o kadar önemlidir ki, onun mübarek vücudu bu kitabın vücuduna sebeptir; insanların onun öğrettiklerini dinlemesi ve tabi olması da bu kitabın vücudunun devamına sebeptir.4 

Keza Onun (asm) duası bu âlemin yaratılmasına sebeptir; Onun (asm) ibadeti de öteki âlemin, yani âhiretin yaratılmasına sebeptir. Bediüzzaman’ın ifadesiyle; “Öyle ise, denilebilir ki, şu üstad olmasaydı, o Melik-i Zişan, şu kasrı bina etmezdi. Hem, yine denilebilir ki, o üstadın talimatını, ahali dinlemedikleri vakit, elbette o kasr, tebdil ve tahvil edilecek.”5 

İşte Hazret-i Muhammed (asm) bu büyük kâinat kitabının düzgün anlaşılması için Allah’ın seçtiği büyük rehberdir.       

Kur’ân-ı Azimüşşan

Büyük Muarriflerin üçüncüsü de: “Kur’ân-ı Azimüşşandır.”6 

Kur’ân, Allah kelamıdır ve Üstad Hazretlerinin ifadesiyle, “Kur'an; şu kitab-ı kebir-i kainatın bir tercüme-i ezeliyesi, ve ayat-ı tekviniyeyi okuyan mütenevvi dillerinin tercüman-ı ebedisi, ve şu âlem-i gayb ve şehadet kitabının müfessiri, ve zeminde ve gökte gizli esma-i İlahiyenin manevi hazinelerinin keşşafı… dır.”7 

Böyle büyük bir kitaba gizli ve açık ayetlerini açıklayıcı ve şerh edici bir büyük tercüme ve tefsir gerekiyordu. “Bu âlem niçin yaratıldı? Satırları arasında gizlenen manalar nelerdir? Gizli hazineleri nelerdir? Bu âlemi kim yarattı?” gibi soruların açık biçimde cevaplanması ve bu âlem kitabının doğru okunması için bir rehber kitap gerekiyordu. 

İşte bu rehber kitap da Kur’ân-ı Azimüşşandır. Bize Rabbimizi tanıtıyor. 

Bize de, bu üç büyük rehberi tanımak ve Rabbimizi bilmek için Risale-i Nur’u hiç durmadan okumak kalıyor. 

Dipnotlar:

1- Sözler, s. 214.

2- Age., s. 214.

3- Age., s. 113.

4- Age., s. 113.

5- Age., s. 113.

6- Age., s. 214.

7- İşârâtü’l-İ’caz, s. 15; Sözler, s. 330.