Mu’cizeyi Nasıl Anlayalım?

Her peygamber, halkının anlayacağı dilden mu’cizelerle gösterir. Böylece kendilerinin Allah elçisi olduklarını ispat ederler. Bu mu’cizeler bizzat taraf-ı İlahîce desteklendiğinden, insanları benzerini göstermekten aciz bırakır.  

Bediüzzaman Hazretlerinin ifadesiyle mu’cize, peygamberlik davasının gerçekliği kadar gerçektir. Ve kâinatın Hâlık’ı tarafından peygamberin davasına bir tasdik hükmündedir. Allah’ın, elçisine “sadakte” (doğru söyledin) demesidir.  

Bediüzzaman mu’cizeyi bir misalle de anlatıyor: “Padişah beni falanca işe memur etti” dediğinde Padişah, “Evet!” dese seni tasdik etmiş olur. Fakat senin rican ile kurallarını değiştirse, evet sözünden daha güçlü şekilde seni doğrulamış olur. İşte mu’cizeler, peygamberin ricasıyla, Allah’ın, adetini o an için değiştirmesinden ibarettir.1 

İnadî Bir İnkâr

Firavun, bilindiği gibi, kendisinin ilah olduğunu iddia ediyordu. Hazret-i Musa (as) ile mücadele etmeye başladı. Aslında Hazret-i Musa (as) ona yumuşak sözle hitap etti. Fakat o bu dilden anlamıyor ve Hazret-i Musa’yı (as) inkâr ediyordu.

Hazret-i Musa (as) elindeki asasını bıraktı. Asa büyük bir ejderha olarak Firavun’a saldırdı. Firavun sarayında köşe bucak kaçtı, ejderhadan kurtulmaya çalıştı. Hazret-i Musa’ya, “Ey Musa! Sihrinle bizi yurdumuzdan çıkarmaya mı geldin?”2 dedi.  Bu sözde aslında Hazret-i Musa’nın (as) sihirbaz olmadığını, bir İlahî güce dayandığını zımnî olarak kabul vardır. Çünkü Firavun biliyor ki sihirbazda bu güç yoktur. Ama O inadından bunun bir mu’cize olduğunu, Hazret-i Musa’nın (as) bir Allah elçisi olduğunu kabul etmiyordu.  

Şehit Olmayı Tercih Ettiler

Hazret-i Musa’ya (as) karşı bütün sihirbazlarını toplamaya kalktı. Koca Mısır’da ne kadar sihirbaz varsa çağırdı. Sihirbazlar değneklerini ortaya atınca değnekler yılan gibi kıpırdadılar, sağa sola saldırır gibi oldular. 

Ardından Hazret-i Musa (as) da asasını bıraktı. Hazret-i Musa’nın (as) asası binlerce insanın, sihirbazların ve Firavun’un gözü önünde etrafa korku salan dev bir ejderhaya döndü. Sihirbazların sihirlerini yuttu ve sağa sola saldırmaya başladı.

Sihir sanatını bilen sihirbazlar bunun sihir olmadığını, ancak İlahî bir güçle yapılabileceğini anladılar. Derhal, hiç düşünmeden ve Firavun’un şerrinden de korkmadan secdeye kapandılar. “Hazret-i Harun ve Musa’nınn Rabbine iman ettik.”3 Dediler. 

Firavun çıldırdı: “Size izin vermeden O’na iman ettiniz ha!”4 dedi. Ardından, “Sizi ellerinizi ve ayaklarınızı çaprazlama keseceğim ve sizi hurma dallarına asacağım!” diye tehditler savurdu.

Ancak Sihirbazlar imanlarından dönmediler. “Yaratan’a karşı seni tercih etmeyiz! Sen ne diyeceksen de! Sen ancak bu dünya hayatına karışırsın! Ahiret ise daha hayırlı ve daha bakidir.” dediler.5 “Biz hem günahlarımıza hem bizi zorladığın sihre karşı bizi bağışlaması için Rabbimize iman ettik!”6 dediler.

Firavun bütün sihirbazları astırdı ve şehit etti. Sihirbazlar aslında Firavun’un şerrinden emin olmadılar, ama imanlarından dönmediler. Ulu’l-azm peygamberlerin yanında yüksek bir imana ulaşmışlardı ki, dünyayı küçümsediler ve şehit olmayı tercih ettiler.

Rahmetullahi Aleyh

Dipnotlar:      

1- Mektubat, s. 111

2- Taha Suresi: 57

3- Taha Suresi: 70

4- Taha Suresi: 71

5- Taha Suresi: 72; A’la Suresi: 17

6- Taha Suresi: 73