Allah’ın Affı Üstündür

Aslında sefahetin ve dalaletin neticelerini düşünmek bile insana korku ve dehşet veriyor. Cehennemden başlıyorsun, Allah’ın her türlü azabına kadar korkunç neticeleri vardır. 

Fakat Risale-i Nur sefahetten ve dalaletten uzaklaştırırken bu korkunç sonla alakalı sarf-ı kelam etmiyor. Çünkü bu korkunç sonu baştan haber vermek iman sahibi değilsen dehşet veriyor ve dinden uzaklaştırıyor. Dinin güzelliklerini anlayamadan, Allah’ın rahmetini fark edemeden, Allah’ın rızasının güzelliklerini derk edemeden, insan olmanın ve insanca yaşamanın sevimliliğini göremeden his ve duygu dünyası insanı şeytana maskara yapıyor. Şeytan gözünü açtırmıyor. Nefis aklını ve idrakini çalıştırmasına fırsat vermiyor. Günahın cazibesi his ve hevesatı mağlup ediyor. 

Oysa her ne kadar sefih bir hayatın içinde olsanız da, her ne kadar boyunuza kadar dalaletin içinde yüzseniz de Allah’ın affı, mağfireti, bağışlayıcılığı her zaman vardır ve sizin her günahınızdan daha büyüktür.   

Yani aslında affediliyorsunuz. Ama siz, eğer imanınız yoksa veya zayıfsa, Allah’ın affetmeyeceği vehmine kapılıyorsunuz ve af ışığına ulaşamıyorsunuz. Girdiğiniz yoldan da çıkamıyorsunuz. Ve artık, günah günahı çekiyor. Ve siz günahta bitiyorsunuz.

Bitiş noktasından sonra ise, -maazallah- artan ve sizi yutan bir küfür ve dalalet yakanızı bırakmıyor.       

Senden Başka Hangi Kapı Var?

Oysa ne kadar bitmiş olursanız olunuz, iman güzeldir, şefkatlidir, kucaklayıcıdır, serinleticidir, ümit vericidir, arındırıcıdır, temizleyicidir. 

Mesela Kur’ân’ın, “Ey kendi nefisleri aleyhinde haddi aşan kullarım! Allah'ın rahmetinden ümit kesmeyiniz! Çünkü Allah, bütün günahları bağışlar. Şüphesiz ki O, çok affedicidir; merhamet sahibidir."2, Mevlana’nın, “Yüz kere tövbeni bozmuş olsan da, yine gel!” sözü, Ebu’l-Hasan Şazelîye ait olan, “Günahlar ve sonucundaki belalardan korunmak için en güzel sığınak istiğfardır.” böyle bir dolu ümidi haber veriyor.

Bediüzzaman istiğfar yolunu gösterirken, istiğfarın hikmetine de işaret ediyor: 

“Eğer kemâl-i rahmetinle onu kabul etsen, mağfiret edip rahmet etsen, zaten o Senin şânındır. Çünkü Erhamürrâhimînsin. Eğer kabul etmezsen, Senin kapından başka hangi kapıya gideyim? Hangi kapı var? Senden başka Rab yok ki dergâhına gidilsin. Senden başka hak Mâbud yoktur ki, ona iltica edilsin."3

Örnekler artırılabilir. İslamiyet ümit dinidir. Ümitsizlik dini değildir.      

Risale-i Nur’un Psikolojik Dili

Öte yandan, İslamiyet’te ümit sözlerinin içi boş değildir. Yani öylesine denmiş, gönül almak için söylenmiş sözler değildir. İçi doludur. Af var deniyorsa, vardır. Bunu öncelikle işlemek, insanlara, ümitsizliğe düşmeden, ümit aşılamak, Allah’ın ceza vermekten hoşlanmadığını söylemek öncelik arz eder. 

Aslında, gayr-ı meşru olan, haram olan, Allah’ın razı olmadığı lezzetlerin içinde yüzlerce dünyevî elem vardır. Mesela birçok günah insanın işini bozuyor, aşını bozuyor, huzurunu bozuyor, sıhhatini bozuyor, hasta ediyor, itibarını iki paralık ediyor, çoğu zaman ceza çektiriyor...  vs. Oysa sevaplarda böyle dehşetli neticeler yoktur.

İnsan hislerine mağlup da olsa, bu neticeleri görmeden geçemiyor. 

İşte Risale-i Nur bu dili kullanıyor.      

Dipnotlar:      

1- Sözler, s. 853

2- Zümer Suresi: 53

3- Lem’alar, s. 227