Birisi bir pencereden bakar, âlemi elem içinde görür. Her taraftan firaklardan gelen feryatlar yükselir. Hayatın çekilmez bir yük, taşınmaz bir angarya olduğuna hükmeder. Bir serçe yavrusunun âcizliğine bakar, yüreği burkulur. Düşen bir yaprak görür, ruhuna bir hüzün düşer. Ama bir başkası da başka pencereden bakar, daha değişik manzaralar görür. Birinci kişinin gördüklerinin tam tersi bir manzara ile karşılaşır. Hayatın ne kadar hoş, tatlı ve güzellikler taşıdığını fark eder. Sabah ezanı ile kalbine bir nur dolar, Güneşin doğuşuyla içine bir huzur doğar, kuşların cıvıltısından, suların şırıltısından, yaprakların hışırtısından ayrı bir lezzet alır. Aldığı her bir nefes için Rabbine bin kerre şükür eder. 

Birinci kişi nefis penceresinden, ikinci kişi ise iman penceresinden bakmıştır. Birisi hayatı ve kâinatı mana-i ismi ile okurken, ikincisi mana-i harfi ile okumuştur.

Batı düşünürleri de son yıllarda, “çekim yasası” adını verdikleri, “Olumlu düşünmek olumluyu, olumsuz düşünmek de olumsuzu çeker.” görüşünü savunmaya başladılar. Halbuki, 1400 yıldan beri İslâm, insanlığa hep müsbet düşünceyi, sabır ve tevekkülü tavsiye etmektedir.

Üstad Hazretleri, “güzel gören güzel düşünür, güzel düşünen hayatından lezzet alır” buyuruyor.

Hayat yolu her an değişen manzaralarla süslüdür. Monotonluk diye bir şey yoktur. Pencereden bakıyorum, bahçemdeki ağaçlardaki çiçekler dün yoktu, bugün bana gülümsüyorlar. Gökyüzünde dolaşan bulutlar renkten renge, şekilden şekle girerek durmadan yeni resimler çiziyorlar. Dün hüzünlü iken bugün kendimi daha sevinçli hissediyorum. 

Hayatın monoton olmadığını görmek için değişik pencerelerden bakmasını bilmek lâzım. 

Bir kaçını ben sayayım, gerisini siz keşfedersiniz: 

1. Nefis penceresi

2. Kalp penceresi

3. Gönül penceresi

4. Felsefe penceresi

5. İman penceresi...

Biz en iyisi “Hayatın zevk ve lezzetini isterseniz hayatınızı imanla hayatlandırınız, farzlarla süsleyiniz, günahlardan kaçınmakla muhafaza ediniz” diyen Bediüzzaman’ı dinleyelim ve hayata iman penceresinden bakalım.